Kirkjuritið - 01.12.1973, Side 60

arnir voru ekki að kvarta, en okkur
var skemmt, þegar þeir töluðu um
þetta heita sumarveður.
Það, sem þó tók hinni íslenzku
nóttúrufegurð langt fram var gest-
risnin, óstúðin og lifandi óhugi fólks-
ins, sem tók okkur opnum örmum.
Gamlir og nýir vinir, sem voru okkur
svo góðir, eru svo margir, að við lót-
um nœgja að minnast ó Sigurbjörn
Einarsson biskup, frú Magneu og fjöl.
skyldu þeirra, en hjó þeim höfðum
við höfuðstöðvar okkar í Reykjavík.
Það var eins og við vœrum umlukt
kœrleika Guðs í nóvist þeirra, og það
var einmitt það, sem einkenndi ís-
landsdvölina alla.
Ég hafði þegið boð biskups, að
prédika og flytja nokkra fyrirlestra og
taka þótt í umrœðum prestanna ó
hinni órlegu prestastefnu Islands.
Prestastefnan er venjulega haldin í
Reykjavík, en í þetta sinn var hún
sett í hinni fögru Akureyrarkirkju og
fram haldið inn í sveitinni framan við
Akureyri, þar sem skóla hafði verið
breytt í sumarhótel.
Ég fékk þarna tœkifœri til að end-
urnýja kynni við presta, sem ég hafði
hitt ó íslandi, þegar ég ótti þar heima,
og nokkra, sem ég hafði hift hér fyrir
vestan, en skemmtilegast var þó að
endurnýja kynnin við nokkra úrvals
„miðaldra" presta, sem verið höfðu
nemendur mínir 15 órum óður, Það
vakti einnig athygli mlna, hve vand-
aðir og góðir kirkjumenn flestir hinir
yngri, nýju prestar eru. Það var okk-
ur hjónunum, Ethel og mér, Ijóst, að
flest það kirkjufólk, sem við vorum
samvistum við og kynntumst meðan
ó heimsókninni stóð, leggur sig allt
fram í þjónustunni við kirkju og
kristni. Þetta ó við bœði um lœrða
og leika, í sveitum og bœjum.
Þegar við vorum aftur komin heim
til Ameríku, þó vorum við snortin af
þakklœti fyrir þessa lífsreynslu og
fyrir alla okkar góðu vini. Við finn-
um, að nú metum við meir og betur
en nokkru sinni fyrr þó andlegu og
menningarlegu arfleifð, sem okkur
hefir verið gefin. Sú arfleifð hefk
orðið okkur dýrmœtari við ferðalagið
til íslands sumarið 1973. Um leið og
við sendum þakkir okkar til biskups-
ins og þjóðarinnar og kirkjunnar, sem
hann þjónar og er fulltrúi fyrir, Þa
gerum við það í anda lofgerðarinnar-
„Lofið Guð, sem gefur alla gœzku.
Harald S. Sigmar.
346