Kirkjuritið - 01.12.1973, Qupperneq 87

ven|ulegt starf. En tilgangur þess má
aldrei gleymast. Einn af fyrstu nor-
rœnu guðfrœðingunum í þjónustu-
guðfrœði eftir siðbót (Níels Hemming.
sen) reyndi að safna saman öllum
þeim heitum eða titlum, sem Biblían
n°tar um hlutverk prestsins. í bókinni
'<Prestur“ nefnir hann þessa titla:
Prestarnir eru prophetœ, speculatores,
tubce Dei, prœcones Dei, legati, servi,
testes, episcopi, oeconomi, architecti,
'ux mundi, sal terrœ, piscatores hom-
inum, seminatores et agricolce, pres-
yteri og pastores. Hér er ekki um að
r®ða margs konar hlutverk, heldur
Sam° blut lýst á margvíslegan og
rrtismunandi hátt. Og aðalatriðið get-
Ur ekki verið annað en það, sem Guð
sjálfur hefur verið að gjöra frá upp-
Qfi sköpunar til loka tilverunnar: að
,°ma á því raunverulega sambandi
l milli Guðs og manna, sem allt starf
ans ' sögunni beinist að.
Gg miðlœg í þessu starfi er sú
Plonusta, sem við erum kallaðir til,
6attargjörðin er fullkomnuð. Við er-
j:m.oo ^eirr' aðstöðu, að ,,hið gamla er
vQri ' sÍá allt er orðið nýtt“. Og allt
^er ur nýtt, þegar fagnaðarerindið
m,Ur til nýrra þjóða og hjartna.
Ie iá eigum að boða með myndug-
in a orð afturhvarfsins og fyrirgefn-
öld^b Syndanna a okkar undarlegu
stað‘Þa^ °*<i<ur a^ 9Íara </í Krists
siálf er "eins °9 Guð áminni
Ve , Ur fyrir okkar orð“. Það er hlut.
um Predii<unarfrœðinnar að fjalla
OqV0 ^Vern hátt þetta verði gjört.
gU Ver einstakur prédikari verður að
un þ ^etta við hverja nýja prédik-
Vl að hér er um stórkostlega
hluti að rœða. Hér er um að rœða eilíft
hlutskipti mannsins. Höfuðjátning okk-
ar leggur áherzlu á þetta með því,
hvernig upphafsgreinum hennar er
raðað (Ág,sb. játn. 2—5).
Eftir að hinn voldugi raunveruleiki
syndarinnar hefur verið leiddur í Ijós
í 2. grein, fylgir kenningin um Guðs
son (Ágsb. 3). Þar segir, að persóna
hans og verk merki, að hann „átti að
scetta föðurinn við okkur og vera fórn,
ekki aðeins fyrir erfðasyndina, heldur
einnig fyrir allar verknaðarsyndir
mannanna". Fjórða grein fjallar um,
hvernig þetta verk fyrir réttlœtinguna
kemur því til leiðar, að við erum náð-
aðir og eignumst fyrirgefningu synd-
anna fyrir sakir Krists — óverðskuldað
fyrir trú. Síðan kemur 5. grein um þau
„meðul" eða „tceki", sem gjöra okkur
kleift að eignast þessa trú, og til þess
var „sett þjónusta boðunar fagnaðar-
erindisins og útdeilingar sakrament-
anna". Þýzkur texti orðar þetta sama
svo: „Gott hat das Predigtamt ein-
gesetzt" o. s. frv. (Við verðum að
ákveða merkingu Predigtamt út frá
samhliðahugtökum. Það er „þjónusta
þess að kenna fagnaðarerindið og út-
deila sakramentunum". Þar með nœr
það yfir allt starf prestsins að boð-
uninni — frá prédikuninni í guðsþjón-
ustunni og til notkunar skriftanna á
lögmáli og fagnaðarerindi fyrir hinn
einstaka mann. Og hér er sérstaklega
nefnd ábyrgð hans á réttri meðferð
sakramentanna, Hins vegar cetti hug-
takið „Predigtamt" að fá okkur til þess
að meta allt hið margþœfta starf okk-
ar eftir þessum mœlikvarða.) Hvorki
Ritningin né játningin þekkja neinn
373