Jörð - 01.04.1941, Blaðsíða 46
Osa Martin Johnson:
Kona sækir mannætur heim
Þýðing úr The Reader’s Digest
AÐ VAR einn góðan veðurdag í Apríl 1910, að ég
fór með skólasystrum mínum á kvöldskemmtun. Ég
var þá 16 ára að aldri. Meðal þeirra, er „skemmtu“.
var maður nokkur, sem ætlaði að segja frá ferðum sín-
um í Kyrrahafi með Jack London. Við stelpurnar vorum
þarna vegna þess, að ein kennslukonan ætlaði að syngja
þar.
Kennslukonan lauk sér af og forstöðumaður skemmt-
unarinnar leiddi nú fram fyrir samkomuna „liinn unga,
ótrauða ferðalang, herra Martin Johnson“. Hinn ungi, ó-
trauði ferðalangur reyndist að vera hár maður vexti og
horaður. Hann fór undir eins að tala um mannætur og
sýndi okkur kvikmynd af svo hræðilegu fólki, að ég þoldi
ekki að horfa á hana. Ég setti í gang hljóðskraf í bekkn-
um okkar um, að nú væri komið nóg af svo góðu, og
gengum við þá al’ „skemmtuninni“.
Tveimur árum seinna lagði ég upp i Kyrrahafsferð með
hinum unga, ótrauða ferðalang, til þess að taka nýjar
kvikmyndir af mannætum.
Martin Johnson reyndist sem sé einnig ólrauður hiðill.
Kennslukonan með röddina kom okkur saman af nýju.
Ilann heimsótti mig tvö laugardagskvöld á heimili mínu.
Þá fékk hann mig til að syngja í forföllum kennslukon-
unnar á einni af „skemmtunum“ sínum. Ég gisti hjá for-
eldrum lians — þetta var í annarri smáborg. Og þegar
hann fylgdi mér á járnbrautarstöðina daginn eftir, stakk
hann upp á því, að við létum gefa okkur saman — um-
svifalaust. Mér datt ekki í hug að amast við því. Og þar
eð ég hafði ekki náð giftingarlögaldri í Kansasfylki, þar
sem við áttum heima, þá fórum við fimm dögum seinna
yfir landamærin til Missouri, til þess að endurtaka hjóna-
vígsluna á lögmætan hátt.
n
JÖBÐ