Jörð - 01.04.1941, Blaðsíða 163
Til kaupendanna.
^ VONA ER VORIÐ og svona er JÖRГ — segjum vér stund-
um í auglýsingum vorum. Leysingar og hret eru tíðir fylgi-
fiskar vorsins — og stundum tefst það töluvert — en kem-
ur samt. Stundum kvörtum vér uin kalt vor------en kalt eða hlýtt:
án vorsins viljum vér ekki vera.
„Eðli vorsins er aðall JAROAR“, höfum vér Jíka leyft oss að
segja. Útgáfa JARÐAR hefir fram að þessu orðið með óregluleg-
um hætti, og í þessu 1. hefti 2. árgangs er sjálfsagt sitt af liverju,
• seni einum og öðrum líkar miður: einörð framsetning skoðana
I og trua, sem menn eru ekki sammála um. En það er ekki nein
f sætsúpa, sem engan meiðir og engan græðir, er íslenzka þjóðin
og einstaklingurinn þarf á að halda, heldur hreinskilin (og helzí
samúðarrik) tjáning jiess, sem í barminum býr. Það, að vera sann-
ur, er alltaf undirstaða, sem byggja má á; efniviður, sem vinna
má úr. f öliu slíku er eitthvað af eðli vorsins — og án vorsins
verður ekkert sumar.
l^FTI ÞETTA kemur heldur seinna, en vér vonuðum að yrði,
y--1- — en það er lika stórt. Það er tilætlunin, að 7 liefli alls komi
út á þessu ári — m. ö. o. að einn mánuður falli úr í sumar, að
öðru leyti komi ritið út mánaðarlega.
Aðstaða útgáfunnar hefir að sumu leyti batnað frá í fyrra: Rit-
stjórinn hefir látið af embætti sinu á Norðurlandi, og ver nú öll-
um líma sinum í þágu JARÐÁR. Vill hann þá taka tilefni af
breytingunni og mælast lil þess, að þeir mörgu, er liafa skrifað
honum á undanförnu ári án þess að fá svar, geri svo vel að virða
honum aðstöðu hans til vorkunnar og sýna það lítillæti, að taka
hér með við þökkum hans. Svör til hvers einstaks verða svo send
eflir því, sem tími leyfir.
Þá hefir aðstaðan og hatnað við það, að upphæð hlutafjár út-
gáfufélagsins hefir verið aukin allverulega. Hins vegar er þess
ekki að dyljast, að útgáfukostnaður hefir vaxið afarmikið, síðan
rilið var stofnað. Vonum vér, að lesendur JARÐAR geri sér ljóst,
að því aðeins er unnt að halda verðinu óbreyttu og stækka ritið
meira að segja frá því, sem var i fyrra (en þá var það þó stærsta
timaritið), að þeir, lesendurnir, meti þetta að verðleikum: séu
áskrifendur og inni áskriftargjaldið greiðlega af hendi, til þess að
úlgáfan beri sig — og vér trúum því ekki, nema vér þreifum á
því, að sá metnaður, er vér sýnum fyrir hcnd íslenzku þjóðarinn-
ar um útgáfu tímarits, er svari nokkurn veginn lil viðgangs henn-
ar á öðrum sviðum og hinna ölagaríku tima, sem hún gengur nú
gegnum, veki ekki hergmál í barmi það margra, að útgáfan þurfi
ekki að falla niður vegna ónógra undirtekta. 640-hls.-JÖRÐ, eða
alls engin JöRÐ! Hvort skyldu ekki vera til 3000 einstaklingar
í landi voru á þessum peningaveltutíma, sem leggja glaðir sinar
12 krónur hver i þann sjóð, er tryggir útgáfu 640-bls.-JARÐAR?
JARÐAR-vinir! Tjáið hug yðar í verki og kynnið öfrum ritið.
Og bregðið vel við og drengilega, þegar póstkröfurnar koma með
2. heftinu, eða umboðsmaður vor mælist til greiðslu. Eða gerið
jafnvel betur: sendið áskriftargjaldið beina leið til afgreiðslunn-
ar, þegar eftir móttöku þessa heftis.
Sameinumst um það að halda úti stóru tímariti á stórum tíma!