Syrpa - 01.07.1915, Blaðsíða 18

H U G B O Ð
Bók ein er ný komin hingaö vestur frá íslandi og heitir „Dulrdnir", skrifuS af hr. Hermanni Jón-
assyni (frá Þinécyrum), þeim hinum sama, er gaf út „Draumar" fyrir tveim árum síðan og mörgum
þótti mikið til koma. Þessi síðari bók hans mun þó taka henni langt fram, og er álitin a'ð vera eitt
mest í varið ritsmíð frá ísl. höfundi, sem komið hafi á prent í síðari tíð.
Útgefandi Syrpu er hugfanginn af mörgu því innihaldi sem þessi bók flytur og af því hitn
mun enn í fárra höndum hér vestra, er hér birtur einn kaflinn, sem er styztur af ellefu, sem höfund-
urinn skiftir bók sinni með.
Framan við bókina prentar höfundurinn þetta erindi eftir Dr. Grím Thomsen:
Af því fiytur auðnu brestur
öllum, sem ei trúa vilja,
ósýnilegur oss að gestur
innan vorra situr þilja;
þylur sá ei langan lestur,
en lætur sína meining skilja, —
en — ef ekkert á oss bítur,
engill fer — og lánið þrýtur.
HUGBOÐ
cru mjög algeng, og flestir verða
lieirra meira e<5a minna varir. Eg
hefi þrásinnis fengið þau frá því
cg man og til þcssa dags. Alt fyrir
það á eg mjög erfitt með að skilja
þau eða hagnýta. Hugboð eru líka
margsinnis ðábyggileg og reynast
þveröfug við það, sem þau benda
til.
Oft hefi eg veitt liugboðum eftir-
tekt við ailskonar spil, bœði hjá
mér og öðrum. Tímum saman
virðast sumir mega fara eftir hug-
boðum, til að vinna í spilinu. Á
öðrum tímum reynast þau nær stöð-
ugt öfug við hið rétta, eða þá að
þau eru ails engin langtímum
saman.
ÍÞá er engu síður einkennilegt að
athuga alls konar liepni og óhepni.
Tökum t. d. veiðiskap, þar sem mis-
fiski er mikið. 3>að er altítt að
sömu formenn fiska vel í hverjum
róðri, jafnvel vertíðina út, en iijá
öðrum er aflinn stöðugt mjög rýr.
Þó er beita hin sama, öll tæki til
fiskiveiða jafngóð, og tilburðir hi,n-
ir sömu. Svo ber oft við, að ein-
liverntíma á vertíðinni, eða við
næstu vertíðarskifti, verði algjörð
skifti með hepni og óhepni for-
manna. Stundum virðist einnig
að cf skift er um einn eða flei'ri há-
seta, skifti og um aflasæld formann-
sins. Það virðist erfitt að skilja
þetta á annan hátt, en að hugboð
séu þessa að einhverju loyti vald-
andi, eða þau séu skilin á misrétt-
an liátt. Ef þetta væri rétt, er svo
að sjá, að þeir, sem í óhepni sitja,
verði að forðast liugboð sín.