Syrpa - 01.07.1915, Blaðsíða 33

FLÖSKUPÚKINN.
Adam Poriírímsson, þýddi.
(Niöurlag).
Hún þrcifaði í holunni lians, og
fann að lmn var orðin köld. Hún
varð ákaflega hrœdd, og reis upp í
rúminu. Tunglsglœtan gœgðist
inn meðfram glugga iilerunum og
það var svo bjart í herherginu, að
hún gat séð flöskuna, sem stóð svo
kirfilega á miðju gólfinu. Það var
livast úti, svo að hrikti og brakaði
í trjánum fyrir utan liúsið, og
skrjáfaði í trjáblöð'unum, sem
stormurinn ])yrlaði um svalargólfið.
Gegnum allan bennan hávaða
heyrði hún eitthvert annarlegt
hljóð. Hún gat ekki áttað sig á
l>ví, hvort það myndi vera í manni
eða einhverri skcpnu. Hað var eins
og það væri dauðastunur, og gckk
henni í gegnum merg og bein.
Hún fór á fætur hljóðlega, opnaði
hurðina í hálfa gátt, og leit út í
garðinn. Það var albjart í honum
af tunglsljósinu, og sá hún þá livar
Kífi lá undir einu brauðaldinatré-
inu, og grúfði andlitið í grasinu og
stundi eins og hann ætlaði að
springa. Fyrst var hún að hugsa
um að hlaupa tii hans og reyna að
huglireysta liann, en hún hætti óð-
ara við það aftur.
Hann liafði æfinlega vcrið liug-
liraustur í viðurvist liennar, og
lienni fanst það ekki rétt af sér, að
koma að honum óvörum í augna-
bliks geðshræringu.
“Guð mijin góður, hvað eg hefi
verið umhugsunarlaus og þreklítil,”
liugsaði hún. “Það er hann sem er
í liættum, en eg ckki. Það var
liann, sem tók á sig bölvunina, en
ekki eg. Iiann hefir gcrt það mín
vegna, af því að liann elskaöi mig,
sem þó cr ekki þess verð, eg get ekki
hjálpað lionuin. Mín vegna þolir
liann nú allar ógnir myrkravaldsins
sér blossana og finnur reykjarþef-
inn þar (scm liann liggur þarna útí
garðinum, í storminum og tungls-
ljósinu. Er þá sál mín svona dofin,
að eg hafi aldrei fyr fundið til
skyldu minnar, eða licfi eg fundið
skylduna, og skeytt því engu? Nú
ætla eg þó loks að afneita sjálfri
mér, og gera skyldu mína.
Eg ætla að yfirgefa bjarta veginn,
sem liggur upp að sölum himna-
ríkis, þar sem vinir mínir bíða mín
ineð óþreyju.
Hann hefir elskað mig, og eg elska
hann. Guð gefi að ást mín geti
verið eins hrein og heit, eins og ást
hans! Eg ætla að fórna sál minni,
cins og hann fórnaði sinni sál, og
guð gefi, að eg megi tortýnast í hans
stað!”
Hún klæddi sig í snatri, og tók
smápcningana, sem þau höfðu