Syrpa - 01.07.1915, Blaðsíða 40

38
SYRPA, I. HEFTI 1915
“Er þér alvara?” hrópaði Kííi.
“Eg sárbæni þig sjálfs þíns vegna
að selja mér flöskuna.”
“Eg hirði aldrei um heimsku-
þvætting þinn,” svaraði bátstjórinn
aftur. “Þú hélzt að eg væri heimsk-
ingi, en nú getur þú séð, að það hef-
ir verið misskilningur, og svo er út.
taiað um það mál. Eyrst þú viit
ekki súpa á hjá mér, þá ætla eg að
gera það sjálfur. Eg drekk skál
þína, kunningi, og góða nótt!”
Síðan hélt bátstjórinn áfram inn
í borgina, og er nú flaskan úr sög-
unni. En Kífi hljóp heim til Ivók-
úa, eins og liann væri borinn á
vængjum vindanna.
Það var mikill fagnaður um nótt-
ina lijá Kífa og Kókúa, og eftir það
lifðu þau vel og lengi í gleði og alls-
nægtum í geislahúsinu.
Hawaii e5a SandwÍGhs-eyjarnarer cyja-
klasi í Kyrrahafinu, all-langt í norí5ur og-
austur frá meginlandi eyjaálfunnar (Astra-
líu) og eyjabeltinu þar fyrir norðan (á
18°—20° noröurbreiddar oglöl—160° vest-
lægrar breiddar). Þær eru brunnar mjög
af eldi, og gos þar all-tíð enn.
Stærst þessara eyja er Hawaii, (sem eg
nefni Hafey vegna hljóðlíkingarinnar) nál.
11300 ferhyrnings metrum að stærð.
Frumbyggjar eyjanna eru brúnir að )it,
(svertingjar) og fríöir sýnum — eftir því
sem gerist um svertingja — og þótt þeir
sé villimenn kallaðir, eru þeir að ýmsu
leyti all-þroskaðir, mildir í skapi og frið-
samir.
Á síðasta tug átjándu aldar fann Cook
eyjarnar og skömmu eftir það fóru norð-
urálfumenn ogsíðar fleiri þjóðir, að flytja
þangað.
Um 1823, eða um það bil sem innflutn-
ingur tók að aukast, voru eyjarskeggjar
rúmar 130 þúsundir að tölu á Hafey einni,
en hefir síðan tækkað ár frá ári; og um
1888 voru þeir ekki orðnir fleiri en rúmar
44 þúsundir.
Þeir tóku þegar miklum áhrifum frá
hvítu mönnunum, og kristni varð brátt
nokkuð útbreidd, en vafasamt þvkir mér,
að sú menning hafi styrkt siðferðisþroska
þeirra.
Þjóð sú, sem elur söguhetjur með öðr-
uin eins siðferðisþroska og Kífi og Kókúa
hafa,er nú óðum að deyja út fyrir siðmenn-
ingar álirifum kristnu menningarþjóðanna.
Skyldi ekki vera eitthvert sambandinilli
sögunnar um flöskuna og menningaráhrifa
hvítu mannanna? ÞýÖ.
TIL MINNIS.
Peningar.
Peningar eru einkisvirði í sjálfu sér. Maóur getur ekki borSaS
þá, ekki drukkiS þá, og ekki klætt sig í þá. Maður getur haft fulla
vasa af peningum og þó dáiS úr hungri, þorsta eSa kulda. ef ekki
væri mat, drykk eSa klæSi að fá. Peningar eru langt frá því aS vera
þaS bezta og ekki heldur næst því bezta, sem maSur getur átt. En
þeir eru samt góSir fyrir þá, sem brúka þá réttilega.
Alt fæst fyrir peninga, segja menn. Nei, svo er ekki.
Árni Garborg segir, aS fyrir peninga megi fá: mat, en ekki mat-
arlyst; inntöku, en ekki heilbrigSi; sængurfatnaS, en ekki svefn; lær-
dóm, en ekki vit; skart, en ekki yndi; skemtun, en ekki ánægju; félaga,
en ekki vini; þjóna, en ekki trygS; hærur, en ekki heiSur, hæga daga,
en ekki rósemi.
HýSiS af öllum hlutum má fá fyrir peninga, en kærleikur fæst
ekki keyptur fyrir peninga.