Eimreiðin - 01.04.1932, Blaðsíða 51

ElMREIÐIN
JOHN MASEFIELD
171
Undir. Ekki er þvi að neita, að höfundurinn er jafnbersögull
°S í ljóðsögunum. í lýsingum sínum er hann trúr umhverfi
og fólki því, sem hann hefur tekið sér fyrir hendur að
Se9Ía frá, enda skilst hann aldrei svo við það, að það eigi
e^> fulla samúð lesandans. En jafnframt er þetta leikrit auð-
u9i að háfleygum skáldskap. Hér, eins og annarsstaðar í beztu
Verkum hans, sameinast raunveruleikinn og skáldskapurinn á
^istaralegan hátt. Líkja má nefndum ljóðsögum Masefields
e9 sorgarleik við hrufótta skelina, sem perluna geymir. Undir
°rðu og ófögru ytra borði þeirra lífsmynda, sem brugðið er
UPP í þessum ritum hans, felast dýrar perlur: — fegurð og
'^ssannindi.
f eitt hinna smærri leikrita sinna, The Locked Chest (1906),
efar Masefield sótt efniviðinn í Laxdæla sögu, aðallega í 14.
°9 15. kapítula hennar (útgáfa Kaalunds). En í þeim köflum
Se9ir frá viðskiftum þeirra Ingjalds Suðureyjagoða og Þórðar
9°dda út af Þórólfi þeim, er vegið hafði Halla bróður Ingj-
elds. Vigdís kona Þórðar var frændkona Þórólfs, og leitaði
anr> ásjár hennar; varð hún vel við og kom honum undan,
er Ingjaldur keypti Þórð bónda hennar til að segja til Þór-
dlfs. £n þórði hefndist fyrir lítilmenskuna, því að hann varð
æ^i af fénu, er Ingjaldur hafði goldið honum, og af konunni.
. Masefield fylgir í aðalatriðunum frásögn Laxdælu, en hefur
l^fnframt aukið við efnið, fylt í eyðurnar. Sagan getur þess
d. eigi með einu orði, að Vigdís hafi bjargað Þórólfi úr
Hóm Ingjalds og fylgdarmanna hans með því að loka hann
n>ður í fatakistu þá hina miklu, sem leikritið dregur nafn af.
j-axdaela nefnir það að vísu, að Vigdís hafi sagt skilið við
órð godda (16. kapítuli), en hvergi segir þar frá því, að hún
nafi á brott hlaupið með Þórólfi, en á því endar leikritið.
Þó að The Locked Chest jafnist eigi á við The Tragedy
Nan að áhrifamagni eða listfengi, en þar vel með efni
arið. Leikritið heldur athygli lesandans óskiftri, frásögnin er
dlátt áfram, laus við alla útúrdúra, með undirstraum djúpra
fdfinninga. Skáldinu hefur tekist að halda hispursleysi sagna-
slílsins forna. Lýsingarnar á höfuðpersónunum, þeim Þórði
°9 Vigdísi, eru afbragðsgóðar. Eins og Laxdæla sýnir, var
órður »ekki garpmenni mikið«, og eigi hefur hann vaxið að