Eimreiðin - 01.04.1932, Blaðsíða 95

E'MREIÐIN þegar ÉG VARÐ MVRKFÆLINN 215
^gskvöldin var höfð kjötsúpa, en hin öll heitur blóðmör og
9Ulrófur. Ekki var hann feitur, því mjög var í þá daga haldið
hl mörsins því er bráðnað gat til tólgar, en soðið mátti hver
^rekka með eftir vild. Skorið var tvisvar í viku, á mánudög-
JJ111 og fimtudögum, frá því að >fjallkindin< var skorin í nestið
^ndá >fjallmanninum< og til jólaföstu, eins og fyr segir. Auk
Pess voru ávalt skornar fjórar >jólaær< á Þorláksmessu. Ekki
Var þó kjöt þeirra haft til matar á jólum, heldur var það
görnul trú, að slátrun þeirra yki fjárheillina, og ær þessar,
}eiri eða færri — eftir efnum manna — beinlínis geymdar
^ iólanna í þessu skyni, enda þótt þær rýrnuðu við það. Á
Syiðakvöldunum, sem sumstaðar voru kallaðar >sviðamessur<,
matti ég fá svo mikið sem ég vildi af kögglum. Gekk ég þá
a millj vinnufólksins og þóttist vera að taka landskuldir og
ann drjúgum að, ef kögglarnir voru ekki vel fóðraðir (þ. e.
'i)a kroppað af þeim), því bæði hafði ég heyrt að landskuldar-
kindur ættu ávalt að vera vel fóðraðar, og svo leiddist mér
slalfum að kroppa af kögglum, en varð nú samt oftast að láta
það lynda. Á þennan hátt fékk ég fjölda fjár — bæði
Sauði, aer og lömb, — það voru skammkögglarnir — og þar
aö auki eins og ég þurfti af tófum — það voru tábeinin —
en þær mátti ekki vanta. Fótleggina notaði ég til að byggja
Ur réttirnar og alla vega leggjalaupa. — Þá voru kjálkarnir
f‘9andi, einkum ef þeir voru stórir og fallegir, t. d. fagur-
l^rpsokkóttir, eftir að hafa staðið um tíma í eldhús-gaflaðinu.
^eir voru reiðhrossin. Þegar maður var kominn á bak þeim,
tannig að þeir voru í hægri handar greipinni á milli vísifing-
Urs og löngutangar og augað sneri að manni, þá var það
nestur, annars hryssa. Viss sérstök einkenni sögðu til um
Sang og önnur gæði þessara hrossa. En aðallega voru það
^ögglarnir — kindurnar mínar — sem koma við þessa sögu.
^PPhaflega voru þær allar hvítar, þótt mig langaði til að eiga
•P'slitar kindur líka, en ég hafði ekki ráð á neinu varanlegu litar-
e)ni- Einkum langaði mig til að eiga nokkrar morflekkóttar,
eins og sumar völurnar voru, en til þess vissi ég engin ráð,
tangað til að svo vildi til, að ég sá í öskutroginu köggul,
Seru komist hafði nærri eldinum, en þó ekki kolbrunnið heldur
Var með fallega mórauðum brunaflekk á bakinu. >Dæmalaust