Eimreiðin - 01.04.1932, Blaðsíða 90

210 „SKÁLDSKAPUR OQ ÁSTIR" eimREIÐIN
frá barnæsku (bls. 176), og að hún hafi leitað eftir og talað
við nýgiftar konur um sælu samfaranna — og þá sennilega öf-
undað tvíbura-móðurina! Og nú lætur Daði loks tilleiðast-
Svo í margar vikur á eftir gerist ekkert þessu líkt milli Per'
sónanna, sem þó eru saman í fullu frelsi bjartar maí- °S
júní-nætur, og það þó að konan, sem sagt er frá, hafi nú fundið
forsmekk þeirrar sælu, sem hún hafði svo lengi þráð, og þ°
að maðurinn, sem átt er við, sé að því reyndur að hafa ekki
meira vald á kynhvötinni en það, að hann er í tygi við 9r’^'
konu staðarins svo að segja undir handarjaðri biskupsdóttur-
innar, sem þá er farin að gefa honum hýrt auga! Þessi saffli
maður — sem er þróttmesta ungmenni 17. aldarinnar — kann
hefst ekki að, þó að konan hafi gefið sig svo ósleitilega fram
sem Ragnheiður gerði, þar til í ágústmánuði, þrem mánuðum
eftir hinar fyrstu samfarir. Þá fer alt í algleyming, og Þa°
löngu eftir að full vissa er fengin um, að slys er að orðið-
Þá er notað jafnt biskupsstofa sem fjósbás til athafna, "
strax ákvarðaður næsti staður, — sennilega stundum áður >en
þreyta saðningarinnar er liðin hjá . . .« bls. 235. Góði lesan»
— þú, sem ekki ert hrifinn af þessari frásögn Kambans,
þig þarf ég að biðja afsökunar á að hafa leitt þig gegnum
þetta á ný. Hina, sem lesa þenna umrædda skáldskap me
aðdáun, þarf ég engrar afsökunar að biðja. — — Öll ÞesS1
ólíkinda-frásögn er því viðbjóðslegri sem hún er flutt me^
helgislepju meðhaldsins, og er því hættulegri en það Iakasta
af bersögli H. K. Laxness, og er þá langt jafnað.
Þegar um raunveruleika-skáldskap er að ræða, verður Þ3^;
sem lýst er eða sagt er frá og ætlast er til að álitið verði
satt, að vera með nokkrum líkindum. En það er hæpið. a^
kona eins og Ragnheiður Kambans hafi nokkru sinni verið
til á íslenzkri grund. Þó er Daði Kambans furðulegri, því enn
meira vafamál er, að karlmaður eins og hann hafi nokkru
sinni verið til. — Þegar athugaðar eru persónur skáldsins 1
sambandi við hina sögulegu punkta og ástafars- og kynhvata'
lýsingar höfundarins nóttina góðu, með allar ástæður á undan
og eftir, þá verður vart komist hjá að álykta, að þetta sé hm
ólíkindalegasta og öfgakendasta frásögn. Sé hún það ekki, Þa
veit ég ekki hvar ólíkindi og öfgar er að finna.