Eimreiðin - 01.04.1939, Síða 58

170
BIÐSTOFAN
EIMHEIÐIN
Frúin: Bágt eiga þeir, sem í myrkrinu búa — og þó er
kannske margt verra en að vera blindur. (Litur hornauga
til pilts og stúlku.)
Blindur maður: Ég staulast nú það sem ég ætla mér.
Læknirinn (kemur fram i dgrnar. Hann er hár maður og
gráhærður. t hvitum sloppi gztum klæða og sér ekki í and-
litið fgrir ennisspegli og hlíf bundinni fgrir vitin): Sá næsti.
(Allir hrökkva við, þegar læknirinn kemur fram, og blindi
maðurinn staulast á fætur og fálmar sig til dgranna.)
Blindur maður (á leið til dgranna): Ja, góðan daginn, læknir,
hana, þar er þá dagurinn kominn----------(Læknirinn svarar
ekki, báðir hverfa inn fgrir.)
Frúin (upp úr eins manns liljóði): En hvað þetta er altaf
ljómandi maður. Það fer enginn erindisleysu til hans.
Stúlka (lágt við piltinn): Heyrirðu hvað hún segir?
Piltur: Já. Hann er líka dýr.
Stúlka (sem fgr): Ertu að sjá í það núna?
Piltur (þver): Ég á enga peninga.
Stúlka (sem fgr): Þú ert ræfill. (Piltur gramur, þegir.)
Stúlka (bliðari): Þú átt nógu ríka að. Þeir geta hjálpað.
Þeir verða að hjálpa — þú veizt.
Piltur: Ég veit ekki, hvort þetta er rétt.
Stúlka (lágt): Uss, láttu ekki kerlinguna heyra til þín,
hún stendur á hleri.
Piltur: Ég meinti, hvort ekki væri betra, að þeir hjálpuðu
hinsegin — þú veizt —
Stúlka: Til að steypa oklcur út í basl og bágindi. Þú at-
vinnulaus og veikur--------
Piltur: Mér getur batnað.
Stúlka: Batnað, já, einhverntíma. Þá verður það komið.
Betra að losna við það.
Piltur: Uss, hafðu ekki hátt, það getur heyrt til okkar hitt
fólkið.
Stúlka: Ef þú snýrð við núna, þá geng ég fram af hafn-
arbakkanum — það er alvara.
Piltur: Vertu róleg. Við skulum tala við hann og vita hvað
hann segir.
Gestur (sturlaður maður, kemur inn): Notið sjóinn og