Eimreiðin - 01.07.1946, Síða 80

'224
FORNRITIN OG VÍSINDAMENNIRNIR
bimreiðin
þu at laukfiuturs liki
lutar i aurar sutum
lcarski uf kan þiuþ mini
knuts a harskibum uti
= 19
= 18
= 16
= 19
= 72
Með nútíma stafsetningu:
Ráöit. | liöfumk at | ríða
rín lauks j lieðan j mínum
láðs dyn | vakri j leiðar
langar | lieldr en at | ganga
þó at j lögfjöturs | liggi
lundar í | Eyrarsundum
kerski of j kann þjóð [ ntinni
Knúts á j herskipum j úti.
Orðskýringar: lauks (siglu) vakri (hesti) (staðarf.) = á skipi;
rín = á; dyn á = á, sem rennur með dyn = straumur (sjávar-
lieiti). Láðs leiðar = vegir á landi; lögfjötur = (liollustu)eiður,
sem fjötrar menn við t. a. m. konung. Lögfjöturs lundar Knúts =
svarnir þegnar Knúts konungs. Kerski = dugnaður (hér í gamni
sagt, að því er virðist, þar sem liann velur þá leiðina, sem liefur
minni áreynzlu í för með sér).
„Höfumk ráðit, lieldr en at ganga langar leiðar láðs, at ríða
lieðan dynrín lauksvakri mínum, þó at lögfjöturs lundar Knúts
liggi á herskipum úti, í Eyrarsundum. — Þjóð of kann kerski
minni.“
= „Heldur en að ganga langa leið á landi liefi ég ákveðið að
ríða liéðan strauminn (sæinn) á sigluliesti mínum (skipi mínu),
þó að þegnar Knúts o. s. frv.
En það eru ekki aðeins kenningar, sem fá merkingar, sem þær
geta ekki liaft, heldur og algeng orð, eins og t. a. m. „aldri“ (þgf-
eða staðarfall af ,,aldr“).
1 vísu Siglivats (87.), þar sem liann ber Ólaf konung saman
við Skotakonungana, sem færðu Knúti liöfuð sitt, keniur þetta
orð fyrir.
Síðari hluti hennar liljóðar svo í útg.:
„Seldi Aleifr aldri
opt vá sigr-þinn digri