Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1954, Page 34

Eimreiðin - 01.04.1954, Page 34
106 BRÆÐURNIR EIMREIÐIN Eiríkur gerðist forvitinn, tyllti sér á tá og gægðist. Sá hann þá, að hendi var hratt brugðið milli gluggans og rennitjaldsins, gaf höndin nokkur merki, en henni síðan kippt jafnhratt til baka. Fabian stóð kyrr og beið. Honum fannst tíminn vera lengi að líða, og vorvindurinn þaut svo napurt, að hann varð að bretta upp frakkakragann, en loks kom stúlka út úr húsinu, bar körfu og fylgdist með honum eftir götunni. Þau hvorki tókust í hend- ur né leiddust, og hún hafði enga hanzka. Þegar þau voru horfin og komin út í sveit, gekk Eiríkur ör- uggum skrefum að hliðinu, opnaði það og skellti því í lás á eftir sér, svo að hrikti í, staurarnir hristust og kóngulærnar þutu með írafári um döggvaða vefi sína í rjáfrinu. Þegar hann kom í þak- herbergið, tók hann eftir því, að bróðir hans hafði verið lengur á fótum en venjulega, því að tóbaksreykurinn fyllti allt herbergið eins og þétt ský. Hann þóttist líka skynja, að Fabian hefði starf- að alla nóttina, því að bækurnar lágu opnar, rúmið var óhreyft og steinolían öll brunnin úr lampanum. Hann opnaði gluggann til að fá ferskt loft. — Stóri bróðir, sagði hann upphátt, fyrr hefði ég búizt við að heyra steinana syngja en lifa þetta. Hann reyndi að hlæja, en honum mistókst það algerlega. Héðan af þurfti hann vissulega ekki að sitja og fletta blöðum og hlýða á eggjunarorð, en gat gert það, sem hann óskaði helzt. Su staðreynd fullnægði honum samt ekki. Miklu fremur olli ein- manaleikinn honum þjáningu. Nú átti hann engan að, sem hann gæti litið upp til með óblandinni virðingu. Ónotalega hafði hann verið vakinn af sínum fegursta draumi. Úti var fuglasöngur og fegurð; þaðan heyrðist mjólkurvagnaskrölt og annar hávaði, beiningabörnin höfðu á boðstólum maríulykla, en hann sneri sér frá glugganum. Árdegis kom Fabian heim í tæka tíð, en Eiríkur beit á vörina, þagði og beið þess að heyra fyrstu venjulegu brigzlyrðin. Nu vissi hann þó, hverju hann ætti að svara, og hann þráði að tala greinilega og lengi og heyra blæ myndugleikans í rödd sinni. Fabian kom inn jafnhljótt og varlega og hann var vanur, en virtist alls ekki hafa neina áminningu í huga. í stað þess kinkaði hann vingjarnlega kolli, tróð í pípu sína, grúfði sig þegar yfir bókina og hélt áfram að lesa sömu línu og hann nokkrum klukku- stundum áður hafði gert merki við með nöglinni.

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.