Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1954, Side 72

Eimreiðin - 01.04.1954, Side 72
144 NORN eimreiðiN Kurino var stúlka, sem átti auðvelt með að reka alla heilbrigða skynsemi á dyr í þessu efni sem öðrum og sniðganga allar höml- ur, sem skyldurækni, siðgæði og skírlífi leggja á menn. Hún leit á hjónaband sitt sem tæki til að hefna sín á rússneska sam- veldinu! Hún sá ekkert athugavert eða heimskulegt við þetta sjónarmið. Því miður var ég of veikur fyrir til þess að hirta hana fyrir heimskuna og hviklyndið. Heillaður af sætleik eitraðra loforða hennar og hátíðlegra yfirlýsinga lét ég mér sæma að gerast þessa nótt níðingur, þess albúinn að bíða í eftirvæntingu eftir því, að Masa Kurino skildi við Kiyama. Hinar sífelldu endurtekningar hennar, „það ert þú, sem ég elska“, veittu mér nýja von. Ég þurfti ekki annað en bíða. Hún mundi áreiðanlega koma til mín aftur. En þegar frá leið, breyttist þessi von mín í örvæntingu. Masa Kurino var sífellt í huga mér, og öll þessi umhugsun svipti mig sjálfvirðingu, öryggi og sjálfsstjórn. Ég lá heila dagana út og hugsaði um það eitt, hvað ég ætti að gera við minn slitna og auðvirðilega skrokk. Ég ákvað, að ég skyldi aldrei hitta stúlkuna aftur. Hún mundi gera út af við mig. Jafnvel þó að hún kæmi til mín aftur, gerði ég alls ekki ráð fyrir, að ég mætti treysta henni. Hún mundi áreiðanlega einhvern góðan veðurdag renna út úr höndunum á mér eins og fljótandi vökvi. Svo var það dag nokkurn, að Masa Kurino kom óvænt inn til mín. Var hún komin til að færa mér gleði eða til að tortíma mér? Hún var í grárri vorkápu og með vönd úr bleikrauðum blómum í fanginu. Hún hafði rýrnað mjög um herðarnar, og hún var með dökka bauga undir augunum. „Hvað gengur að þér?“ sagði ég. „Þú ert orðin svo horuð.“ „Það gengur ekkert að mér,“ svaraði Masa í sínum venjulega gæluróm. „En þú lítur út fyrir að vera veik.“ „Ég er ekki veik. Ég er ófrísk.“ „Já, einmitt það. Til hamingju!" „Það er svo sem engin ástæða til að vera að óska mér sérstak- lega til hamingju með það.“ „Jæja, gott og vel----------, en hvenær ætlarðu að skilja við Kiyama?“ „Ég býst alls ekki við að skilja við hann,“ sagði Masa og sneri upp á sig. „Þú veizt, að Kiyama elskar mig. Hann segist elska mig alveg óstjórnlega. Þegar ég bryddi upp á því héma um daginn’

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.