Eimreiðin - 01.04.1954, Síða 73

Eimreiðin
NORN
145
að ég væri að hugsa um að skilja við hann, greip hann um háls
01 ér 0g sagðist heldur skyldi kyrkja mig en sleppa mér. Ég vil
ekki láta kyrkja mig. Svo hvað get ég gert?“
Nú skildi ég, að ég hafði látið blekkjast. Masa vildi alls ekki
skilja við Kiyama. Og svo leyfði hún sér að koma til mín, inn í
herbergi mitt, til þess að trufla mig og reita til reiði. Henni virtist
nautn að þessum grimmdarlega leik. Örvæntingin mun bjarga mér,
hugsaði ég. Alveg eins og eiturætan tekur út óstjómlegar kvalir
áður en hún nær í eitrið og á sér einskis bata von fyrr en eitrið
er alveg frá henni tekið, þannig mundi ég aldrei komast til sjálfs
mín aftur nema með því að missa stúlkuna fyrir fullt og allt og
nta hana aldrei augum framar.
..Gott og vel,“ sagði ég, „þú getur verið róleg mín vegna. Ég
afsala mér öllu tilkalli til þín. Nú skalt þú verða góð móðir, Masa,
°8 eyða því sem eftir er ævinnar í friðsælu hjónabandi með
Niyama.“
..Nei, hættu nú! Ég ætla mér aldrei að verða móðir,“ sagði hún
°g brosti. „Á morgun ætla ég að leggjast inn á spítalann og
hggja þar í viku, meðan verið er að koma öllu í samt lag aftur.
^egar Masa Kurino fór frá mér, hafði ég ákveðið að segja
skilig við hana fyrir fullt og allt. Lengur skyldi ég ekki láta
hennar Ijúfu rödd, reikula geð og tælandi, mjúka líkama kvelja
ár mér lífið. Ég varð smám saman aftur hress og þróttmikill
°g tók að leita mér atvinnu meðal gamalla vina minna, fékk starf
hjá verksala einum, og vann frá morgni til kvölds við að gera
uPpdrátt að stórri íbúðabyggingu. Tokyo var nú að rísa úr rúst-
unum, og árlega óx íbúatala borgarinnar um fjögur hundruð og
firnmtíu þúsund manns. Hús og lóðir skorti tilfinnanlega. Það
varð að byggja mörg stórhýsi með fjölda íbúða, vegna hins sí-
aukna fólksfjölda í borginni.
Sumarið leið, og það var komið fram á haust. Ég hélt áfram
að vinna af kappi að byggingaáætlunum og hugsaði ekki um
annað. Ég hafði loksins endurheimt frelsi mitt. Masa Kurino kom
mér ekki í hug. Ég vissi ekkert, hvað hún gerði eða hvar hún
hélt sig. Ég lifði nytsömu og staðföstu lífi og lét mig dreyma um
a® kvænast innan skamms góðri stúlku og koma okkur upp litlu
°S snotru húsi.
En svo var það dag einn, að hringt var til mín á skrifstofuna.
hegar ég heyrði röddina í símanum, fékk ég hjartslátt. Það var
rödd púka, sem talaði. Shakespeare segir, að þegar púki ætli að
draga einhvem á tálar, þá birtist hann í Ijóssengils líki. Og í
10