Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Blaðsíða 72

réttargjalda, sem honum hafði verið gert að greiða með dómi. Þá átti
hann rétt á að fá bætur vegna eigin málskostnaðar í Hæstarétti og hér-
aði að hluta. Hafnað var kröfu um bætur fyrir vinnutap og vegna
kostnaðar við að skjóta tilteknu réttarfarsatriði til æðra dóms í Sviss.
3. Málskostnaður í Strassbourg. — Málflutningsþóknun, ferðakostn-
aður og dvalarkostnaður í Strassbourg skyldi bættur, en ekki var tek-
in til greina krafa vegna vinnutaps.
1 dómnum var vísað til 6 eldri dóma mannréttindadómstólsins.
6. VAN DROOGENBROECK. 50. GR. (BÆTUR).
Dómur 25. apríl 1982. Aðildarríki: Belgía. Efnisdómur var kveðinn
upp 24. júní 1982 af mannréttindadómstólnum fullskipuðum, sjá hér
að framan. Þessi dómur um bætur var hins vegar uppkveðinn af deild
7 dómara.
I. Tjón kæranda.
1. Hafnað var kröfu um bætur fyrir frelsissviptingu, þar sem hún
var samrýmanleg 1. mgr. 5. gr mannréttindasáttmálans.
2. Ekkert fjártjón varð, þó að ekki væri í Belgíu farið eftir 4. mgr.
5. gr. Hins vegar var rétt að dæma kæranda sanngjarnar miskabætur.
II. Málskostnaður.
1. Krafa kom ekki frá kæranda heldur lögmanni, sem kærandi taldi
ekki umboðsmann sinn.
2. I Belgíu virtist kærandi ekki hafa greitt neinn kostnað og naut
e.t.v. gjafsóknar.
3. I Strassbourg fékk kærandi gjafsókn, og hélt hann því ekki
fram, að hann hefði sjálfur þurft að greiða fé til að kosta málssókn þar.
III. Niðurstaða: Belgía skyldi greiða tiltekna fjárhæð vegna miska,
en kröfum að öðru leyti hafnað.
I dómnum var vísað til 5 eldri dóma mannréttindadómstólsins.
7. PAKELLI.
Dómur 25. apríl 1983. Aðildarríki: Þýska sambandslýðveldið. Mál-
inu var vísað til mannréttindadómstólsins 14. maí 1982 af mannrétt-
274