Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Blaðsíða 78

2. Málskostnaður. — Þar sem kærandi þessi hafði fengið gjafsókn í
Strassbourg, voru kröfur hans um málskostnað aðeins teknar til greina
að hluta.
3. Niðurstaða: Ríkissjóður Italíu skyldi greiða Gulli tiltekna fjár-
hæð végna málskostnaðar.
III. Mál Cenerini.
Bótakrafa þessa manns var byggð á því, að hann hefði misst at-
vinnu sína. Talið var, að hann hefði orðið fyrir tjóni vegna þess, að
málsókn gegn honum tók óhæfilegan tíma. Mat á tjóninu var erfið-
leikum bundið.
Niðurstaða: Ríkissjóður Italíu skyldi greiða kærandanum Cenerini
tiltekna fjárhæð í bætur.
I dómnum var vísað í efnisdóm málsins.
13. VAN DER MUSSELE.
Dómur 23. nóvember 1983. Aðildarríki: Belgía. Málinu var vísað til
mannréttindadómstólsins 19. júlí 1982 af mannréttindanefndinni. Dóm-
ur var uppkveðinn af mannréttindadómstólnum fullskipuðum.
Maður, sem bjó sig undir málflutningspróf, var skyldaður til að
vera verjandi í opinberu máli án þóknunar og án þess að fá útlagðan
kostnað endurgreiddan eftir 184. A. gr. belgísku laganna um meðferð
opinberra mála og 455. gr. réttarfarslaganna almennu.
I. Aðild belgíska ríkisins.
Lögmannafélag Belgíu hefur sett á fót skrifstofur til að veita ráð
um lagaefni og sjá um að útvega verjendur. Hér er um sjálfstæðan
aðila að ræða. Engu að síður var belgíska ríkið talið eiga aðild að máli
þessu, þegar gætt var 6. gr. mannréttindasáttmálans og ýmissa ákvæða
í lögum í Belgíu.
II. 4. gr. 2. mgr. og 3. mgr.
Hér segir m.a.: „Eigi skal þess krafist af neinum manni, að hann
vinni þvingunar- eða nauðungarvinnu“. — „Þvingunar- eða nauðung-
arvinna í merkingu þessarar greinar skal eigi taka til: .. . d) vinnu eða
þjónustu, sem er þáttur í venjulegum borgaraskyldum“.
1. „Þvingunar- eða nauðungarvinna".
Þessi orð í 2. mgr. 4. gr. eru ekki skýrð þar nánar. Við skýringu
280