Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Blaðsíða 34

tion of domestic remedies“), þar sem hann hafi vanrækt að höfðu
skaðabótamál á hendur lögreglumanninum, læknunum og innbrots-
þjófunum. Þá hefði hann heldur ekki krafizt dómsúrskurðar um
lögmæti handtökunnar og eftirfarandi varðhalds.
2. Þá kærði hann einnig yfir því, að hann hefði ekki haft sama tæki-
færi til þess að leiða og spyrja vitni, er báru honum í hag, eins
og þau vitni, er báru honum í óhag, sbr. 3. tl. 6. gr. Sáttmálans.
Nefndin benti á, að téð ákvæði ætti einungis við um þá, sem bornir
væru sökum um glæpsamlegt athæfi. Kærandi hafi ekki verið bor-
inn slíkum sökum. Vísaði nefndin því þessu kæruatriði frá, þar
sem það væri í ósamræmi við réglur sáttmálans („incompatible
ratione materiae") í merkingu 2. mgr. 27. gr. Sáttmálans.
3. Sama ástæða leiddi einnig til frávísunar á þeim kæruatriðum, að
ekki hefði verið höfðað sakamál á hendur sakadómaranum og öðr-
um mönnum, svo og því, að mál hans var ekki endurupptekið. Benti
nefndin á, að Sáttmálinn tryggði hvorki rétt til að láta höfða refsi-
mál gegn dómurum, opinberum starfsmönnum né einstaklingum,
né heldur til þess að fá mál endurupptekið.
4. Að endingu kvartaði hann yfir því, að aðrir starfsmenn dómgæzl-
unnar hefðu látið hann sæta ómannlegri meðferð. Hann kærði út
af aðbúnaðinum í varðhaldinu og því, að hömlur voru lagðar á
bréfaskipti hans og símtöl meðan hann sat í varðhaldinu. Vitnaði
hann til 9. gr., 10. gr. og 13. gr. Sáttmálans, svo og 3. gr. Viðbótar-
samnings við Sáttmálann. (Er bannar þegnflæmingu). Nefndin
vísaði einnig þessum kæruatriðum frá, þar sem kærandi hefði ekki
komið fram með fullnægjandi sannanir fyrir ásökunum sínum.
Kæran hafi því augsýnilega ekki við rök að styðjast í skilningi
2. mgr. 27. gr. Sállmálans.
Hinn 11. júlí 1975 úrskurðaði nefndin í 13 kærumálum gegn Islandi
(Applications Nos 6798—6810/74).
Allir kærendur höfðu haldið hund. Tólf þeirra bjuggu í Reykjavík
og einn í Kópavogi, þar sem hundahald var bannað skv. heilbrigðis-
reglugerðum byggðum á lögum nr. 8/1924 um bann við hundahaldi
í kaupstöðum og kauptúnum.
Kærendur kvörtuðu undan því, að á tímabilinu ágúst 1968—janúar
1974 hefðu lögreglumenn komið til þeirra eða barna þeirra og tekið
frá þeim hundana og drepið þá eða hótað að gera það, nema þeir væru
fluttir upp í sveit.
236