Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Blaðsíða 75

IV. Málskostnaður.
Talið var, að kærendur skyldu fá greiðslu vegna kostnaðar við mála-
rekstur sinn í Sambandslýðveldinu og í Strassbourg að því marki, sem
hann væri sanngjarn og sannanlegur og yrði tengdur broti á 6. gr.
1. mgr.
V. Niðurstaða: Ríkissjóður Sambandslýðveldisins skyldi greiða til-
tekna fjárhæð vegna málskostnaðar kærenda, en kröfum þeirra var
að öðru leyti hafnað.
I dómnum var vísað til 7 eldri dóma mannréttindadómstólsins.
9. ZIMMERMANN OG STEINER.
Dómur 13. júlí 1983. Aðildarríki: Sviss. Málinu var vísað til mann-
réttindadómstólsins 17. maí 1982 af mannréttindanefndinni og 8. júlí
1982 af svissnesku ríkisstjórninni. Dómur var uppkveðinn af deild 7
dómara.
Kæruefnið var lengd málsmeðferðar hjá Hæstarétti Sviss, er hann
fjallaði um stjórnsýslukæru.
I. Lengd málsmeðferðar. 6. gr. 1. mgr.
1. Tíminn, sem máli skipti, var frá því að kært var til Hæstaréttar
og þar til hann kvað upp dóm.
2. Eftir þessu bar að telja, að tíminn væri 3ár, sem telja varð
verulegan tíma fyrir einu og sama dómstigi. Varð því að kanna málið
vel.
II. Hæfilegur tími.
1. Taka varð tillit til atvika málsins. 1 dómi mannréttindadómstóls-
ins voru nefnd atriði, sem í fyrri dómum voru talin máli skipta.
2. Ekki var talið, að það hefði tafið málsmeðferðina, að málið væri
flókið eða aðilar hefðu gripið til aðgerða sem hefðu verið til þess falln-
ar að tefja tímann.
3. Yfirvöld í Sviss héldu að sér höndum í langan tíma, og varð það
ekki afsakað nema með sérstökum aðstæðum. Því var haldið fram, að
mörg mál hefðu beðið úrlausnar og að svissneska þingið hefði gert
ráðstafanir af þeim sökum.
Mannréttindadómstóllinn taldi, að tafir í takmarkaðan tíma vegna
málafjölda fælu ekki í sér brot á mannréttindasáttmálanum, ef ríkið,
277