Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Blaðsíða 57

leysti ekki vandann. Máli skiptir, hvers vænta má almennt og skylt
er að hver sá dómari víki sæti, sem réttmæt ástæða er til að ætla, að
sé hlutdrægur.
b) Slík ástæða er það ekki, að dómari hefur áður starfað sem sak-
sóknari. í mannréttindasáttmálanum eru ekki dregin svo skörp skil.
c) Hæstiréttur Belgíu hafði talið málsúrslit velta á því, hvort dóms-
forsetinn hefði í raun haft afskipti af máli Piersack „sem löglærður
starfsmaður ákæruvaldsins eða vegna þeirrar stöðu sinnar“. Þetta
taldi mannréttindadómstóllinn ekki nægilegt og væri þörf á að taka
tillit til skiplags starfa. Ef dómari hefur áður gegnt stöðu sem ákær-
andi og hugsanlegt er að hann hefði þá fjallað um mál, sem er lagt
fyrir hann sem dómara, má draga óhlutdrægni dómstólsins í efa án
tillits til þess, sem í raun var, meðan dómarinn gegndi fyrra starfi.
Niðurstaða: brot.
3. Lögmæltur dómstóll.
Þetta atriði var talið svara til þess, sem um hafði verið fjallað.
Niðurstaða: Ekki þörf á að fjalla um atriðið.
II. 50. gr. (bótaákvæðið).
Ákvörðun frestað.
I dómnum var vísað til 4 eldri dóma mannréttindadómstólsins.
7. LE COMPTE, VAN LEUVEN OG DE MEYERE.
50. GR. (BÆTUR).
Dómur 18. október 1982. Aðildarríki: Belgía. Málinu var vísað til
mannréttindadómstólsins 16. mars 1980 af mannréttindanefndinni og
23. apríl 1980 af ríkisstjórn Belgíu. Efnisdómur var kveðinn upp 23.
júní 1981 af mannréttindadómstólnum fullskipuðum. Þessi dómur um
bætur var hins vegar uppkveðinn af deild 7 dómara.
Kærendur eru belgískir læknar, sem vegna agabrota höfðu orðið að
sæta viðurlögum. Viðurlög voru í samræmi við belgísk læknalög ákveð-
in af héraðsráðum og áfrýjunarráði læknastéttarinnar. I efnisdómi
sínum hafði mannréttindadómstóllinn talið, að málsmeðferðin hjá þess-
um ráðum samrýmdist ekki 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans af
því að hún var fyrir luktum dyrum. Hæstiréttur Belgíu, þar sem mál
eru rekin opinberlega, gat ekki fjallað um öll atriði málanna. Kærend-
ur höfðu sett fram bótakröfur.
I. Talið var, að 50. gr. gæti átt við.
259