Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Síða 57

Tímarit lögfræðinga - 01.12.1983, Síða 57
leysti ekki vandann. Máli skiptir, hvers vænta má almennt og skylt er að hver sá dómari víki sæti, sem réttmæt ástæða er til að ætla, að sé hlutdrægur. b) Slík ástæða er það ekki, að dómari hefur áður starfað sem sak- sóknari. í mannréttindasáttmálanum eru ekki dregin svo skörp skil. c) Hæstiréttur Belgíu hafði talið málsúrslit velta á því, hvort dóms- forsetinn hefði í raun haft afskipti af máli Piersack „sem löglærður starfsmaður ákæruvaldsins eða vegna þeirrar stöðu sinnar“. Þetta taldi mannréttindadómstóllinn ekki nægilegt og væri þörf á að taka tillit til skiplags starfa. Ef dómari hefur áður gegnt stöðu sem ákær- andi og hugsanlegt er að hann hefði þá fjallað um mál, sem er lagt fyrir hann sem dómara, má draga óhlutdrægni dómstólsins í efa án tillits til þess, sem í raun var, meðan dómarinn gegndi fyrra starfi. Niðurstaða: brot. 3. Lögmæltur dómstóll. Þetta atriði var talið svara til þess, sem um hafði verið fjallað. Niðurstaða: Ekki þörf á að fjalla um atriðið. II. 50. gr. (bótaákvæðið). Ákvörðun frestað. I dómnum var vísað til 4 eldri dóma mannréttindadómstólsins. 7. LE COMPTE, VAN LEUVEN OG DE MEYERE. 50. GR. (BÆTUR). Dómur 18. október 1982. Aðildarríki: Belgía. Málinu var vísað til mannréttindadómstólsins 16. mars 1980 af mannréttindanefndinni og 23. apríl 1980 af ríkisstjórn Belgíu. Efnisdómur var kveðinn upp 23. júní 1981 af mannréttindadómstólnum fullskipuðum. Þessi dómur um bætur var hins vegar uppkveðinn af deild 7 dómara. Kærendur eru belgískir læknar, sem vegna agabrota höfðu orðið að sæta viðurlögum. Viðurlög voru í samræmi við belgísk læknalög ákveð- in af héraðsráðum og áfrýjunarráði læknastéttarinnar. I efnisdómi sínum hafði mannréttindadómstóllinn talið, að málsmeðferðin hjá þess- um ráðum samrýmdist ekki 6. gr. 1. mgr. mannréttindasáttmálans af því að hún var fyrir luktum dyrum. Hæstiréttur Belgíu, þar sem mál eru rekin opinberlega, gat ekki fjallað um öll atriði málanna. Kærend- ur höfðu sett fram bótakröfur. I. Talið var, að 50. gr. gæti átt við. 259
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Tímarit lögfræðinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.