Búnaðarrit - 01.01.1893, Qupperneq 7

8
er oss birtist þá, mundi vera mjög ólíkur því, er vjer
höfum átt að venjast. Vjer mundum verða varir við
ótalmarga erfiðleika, er menn áttu þá við að stríða og
nú eru horfnir eða hafa stórum minnkað. Vjer mund-
um sjá, að margt gott og nytsamt hefur aukist ogeflst
síðan á þeim tíma, en vjer mundum einnig verða varir
við ýmislegt gott og nytsamt, er gengið hefir til þurð-
ar eða glatast. Eg er eigi svo mikill apturhaldsmaður,
að eg vilji að allt haldizt óbreytt. Eg óska hjartan-
lega að þjóðin fái meiri kunnáttu og þekkingu á at-
vinnuvegum sínum, meiri ræktarsemi við ættland sitt og
allt gott, er það á til, o. s. frv. Eu þótt eg viiji breyt-
ingar að þessu Ieyti, er eg apturhaldsmaður og aptur-
faramaður að öðru leyti. Eg vil að þjóðin haldi fast,
— haldi dauðahaldi i allt gott sem hún á og hefur átt.
Hún er svo fátæk, að hún má ekki missa neitt af því.
Hafi hún horfið frá einhverju góðu, nytsömu og fögru,
þá vil jeg að hún Jiverfi til þess aptur. Að visu munu
allir vera sammála um þetta, en margir alþyðupostular
og framfaramenn, er prjedika fyrir fólkinu í blöðum,
ræðum og ritum, þeir sjá svo lítið gott frá fyrri tímum.
Þeir sjá ekki að þjóðin eigi svo sem neitt gamalt og
gott í fórum sínum. Optast eru þeir þó fáfróðastir um
fyrri tímann, er tala um hann með mestri fyrirlitningu.
í ritum og ræðum má opt sjá og heyra „halarófu11 af
fyrirlitningarorðum um 17. öldina eptir menn, er auðsjá-
anlega þekkja hana svo sem ekki neitt. — En þeir
segja mest frá Ólafi konungi, er aldrei hafa heyrt hann
eða sjeð.
Það er öllum bert, að í ýmsum greinum kefur
margt breytzt til batnaðar lijer í landi á síðari tímum.
Landsfólkinu líður að ýmsu leyti betur en því hefur lið-
ið nokkru sinni áður. En þá er á allt er litið, er það
1*