Búnaðarrit - 01.01.1893, Qupperneq 68

64
þeim hingað til Húsavíkur, ijetum einn af oss skipta
þeim; þaðan af gat liver einstakur með sínum heima-
mönnum og flutningsgögnum fært varninginn heim. ÖU
hin atvikin urðum vjer allir undir einu nafni að fela
öðrum, til þess að svona langsótt kaupskaparútgerð
(= kaupstaðarferð) gengi fram. Og þetta er lcaupfjelag
Þingeyinga. Á þennan hátt byrjaði það, og þetta er eðli
þess og atferli enn í dag. Það er hópur Þingeyínga,
sem í stað þess, að hafa áður hver og einn fyrir sig
rekið kaupskap sinn á Húsavík, hafa nú umboðsmann
erlendis til þess að gjöra kaupin þar“.
J. H. líkir kaupfjelaginu við lengri kaupstaðarferð,
en hina venjulegu, og það er mjög hnyttileg samlíking.
Yjer förum fram hjá Húsavík, kippum burtu að mestu
milliliðnum (o: kaupmanninum) þar. Það, sem verzlunin
þar hefði haft í ágóða af jafngildi þeirrar vöru, sem
kaupfjelag vort hefur látið kaupa og selja, hefur nú
lent í vasa fjelagsmanna. Hjer er einn aðalmunurinn
á kaupfjelagi og kaupmennsku. í lögum K. Þ. er til-
gangi fjelagsins lýst í 1. gr., sem hljóðar svo: „Tilgang-
ur fjelagsins er sá:
a. að ná svo góðum kaupum á útlendum varningi
sem unnt er og leitast við að gjöra útvegur hans sem
kostnaðarminnstar fyrir fjelagið og hvern einstakan
fjelagsraann.
b. að efla vöruvöndun og koma innlendum varningi
í sem hæst verð.
c. að koma i veg fyrir alla skuldaverzlun svo sem
framast er unnt.
d. að draga arð verzlunarinnar inn í landið svosem
framast má verða“.
Eptir því sem jeg veit bezt, er hinn sami tilgangur
annara kaupfjelaga hjer á landi og hefur hann glögg-