Búnaðarrit - 01.01.1908, Blaðsíða 191

BÚNAÐARRIT.
187
að það er að eins 3 ára gamalt, og að ekki má búast
við miklu fyrst í stað. Menn þurfa nokkurn tíma til,
að átta sig á slíkum stofnunum og læra að nota þær.
Eftir á gengur alt liðugra, og því betur, sem lengra líð-
ur, ef félagið heldur framvegis vinsældum sínum og
trausti. En það er aftur undir búnaðarfélögunum komið.
Þau þurfa að velja sina beztu og áhugamestu búnaðar-
málamenn fyrir fulltrúa, því á þeim aðallega og þeirra
ákvörðunum hvílir fiamtíð og nytsemi féiagsins.
Og þó nægir það eigi að „kjósa“ fulltrúa. Þeir
verða líka að sækja fundina. Eimnitt á þessu liefir
verið talsverður misbrestur. Sum búnaðarfélög, og það
enda í fjarlægð, hafa sýnt mikinn og lofsverðan áhuga,
en sum miður, og frá sunium hefir aldrei neinn fulltrúi
mætt. Nokkur vorkunn hefir hinum fjarlægustu félög-
um verið i þessu efni hingað til, vegna kostnaðar, en
minni nú, síðan aðalfundur 1907 ákvað fulltrúum þeirra
nokkurn ferðastyrk. Þetta má heldur eigi svo vera
framvegis. Að minsta kosti ættu fjarlægustu búnaðar-
félögin (í Skaftafellssýslu) að geta sent fulifrúa annað
hvert ár, og skiftast þá um, svo að sitt fólagið sækti
fund hvort árið, og væri mikil bót að því.
Annað, sem minna hefir verið notað, en vænta
mátti, eru leiðbeiuingar ráðunauts Sambandsins. Ekki
mun það þó koma af því, að ekki hafi verið unnið
talsvert, einkum að jarðyrkju, heldur að likindum mest
af vanaleysinu, að eiga slíkum manni á að skipa hér á
Austurlandi. Yonandi lærist það innan skams, enda er
ekki alt undir því komið, að slík verk séu unnin. Á
hinu ríður eigi siður, að þau séu unnin rétt og með
þekkingu, einkum þegar um einhverja nýbreytni er að
ræða, til þess að þau nái tilgangi sínum og verði að
fullum notum. Annars getur vel svo farið, að fyrir-
tækið mishepnist með öllu, hlutaðeigandi leggi árar í
bát og óhapp hans verði til viðvörunar nágrönnum hans
og sveitungum, þó það hefði getað orðið fyrirmyndar-