Búnaðarrit - 01.08.1916, Side 65

JBÚNAÐARRIT
223
sem bæði er vandasamt og eitt af þýöingarmestu störf-
um heimilisins. Skepnan skoði mjaltarann sem kær-
kominn vin, en kengstikli ekki básinn af hræðslu. Þá
veiður samvinnan bezt, árangurinn mestur og beztur..
Hugsunarlaus, liirðulaus og skilningslaus mjaltari er verri
en stórþjófur á heimili.
Ráðin. Um leið og eg er að enda þessar línur,
kemur mér til hugar: Skyldi eg mi geta
írelsað eina sál, fengið einn mann á öllu landinu til þess
að byggja votheystóft og búa til vothey? Ekki þori eg
að fullyrða neitt um það. Nei, það þýðir ekki að skrifa,
þýðir ekki að tala. Nú, hvað á þá að gera? Fækka við-
fangsefnum, en fjölga ráðunautum, duglegum ráðunautum,
sem ekki segja: farðu, heldur: komdu, við skulum búa
til vothey, eg skal hjálpa þér og abyrgjast að vel fari.
Með veiðlaunum, háum verðlaunum, mætti verðlauna
eiristaka menn fyrir góða votheysgerð, en þeir séu aftur
skyldir t.il að veita ókeýpis kenslu á sínu heimili í vot-
heysgerð. Með lagaákvæðum, ef eigi fengist með góðu,
mætti fyrirskipa likt og með safnforir, að enginn fengi
styrk til búnaðarframkvæmda, nema hann hefði bygt
hæfilega stóra og góða votheystóft., að dómi þar til kjör-
inna manna, og búið til í henni velverkað vothey, minst
í þrjú ár.
Tilraunir þyrfti ýmsar að gera viðvíkjandi votheys-
verkuninni. Fóðurtilraunir, einkum á hestum og sauðfó
i sambandi við beit og þurheysgjöf. Föðurtegundir, einkum
hvað heyið mætti vera þurt og hrakið, svo fóður geti þó
orðið í votheyi. Oryfjan sjálf, efni, byggingaraðferð,
lögun og dýpt, hentug og traust mót o. fl.
Við erum að basla með altof mörg viðfangsefni, og
lendir því í handaskolum. Okkur vantar fé,en þó öllu frem-
ur nógu marga dnglega og hagsýna sérfrœðinga, til þess að
framfylgja af afli okkar nauðsynlegustu áhugamálum.
Þess vegua veiður að fylkja fé og liði á nokkur bráð-