Dvöl - 01.07.1939, Page 15

DVÖL
173
Guðmundnr Böðvarsson:
Kultta&ur gígnr
Svo dxiutt og hljótt og dýpra en nokkur hyggur
í dökkvans raka, fjarskylt öllum lindum,
hið grœna vatn á gígsins botni liggur
í gröf, sem hvorki er snert af sól né vindum.
Og andinn mikli svífur yfir sviðin
og svartgrá vikurhrjóstrin, gleðisnauður.
Án allrar vonar œska hans er liðin,
sá éldur, sem hann kynti, er löngu dauður.
Nú man ei neinn, hvern usla hann gerði í ánum.
né éldsins galdrablik í þykkum reyknum.
í gleði sinni bar hann bál að trjánum
og breytti öllu í svartagrjót í leiknum.
Og andinn mikli finnur aldrei friðinn
í flögri sínu milli klettaskara,
— sem mannleg ást til œsku, sem er liðin,
til allra vorra breka og heimskupara.