Dvöl - 01.07.1939, Side 30

188
D VOL
Kári Tryggvason:
Cát Forrta oor --
Lát koma storm, með orku, sem að yngir,
og yl, sem leysir klakaböndin hörðu.
Hér er svo dimmt og dautt á himni og jörðu.
Lognmollusnjó á klakastakkinn kyngir.
Og hvergi lítur fótstig eða vörðu.
En dimmt í fjarska dánarklukkan hringir.
Lát koma vor. Ó, vor með yl og óma!
Lát elfur ljóssins sprengja klakann sundur.
Lát gerast kraftaverk og óræk undur.
Þá skal ég teyga angan blárra blóma.
Ó, bjarta jörð,. það verður gleðifundur —
á meðan allar hörpur vorsins hljóma!
sjálfan mig, já, endurtek það tím-
unum saman: „Þetta er sonur
minn!“ Og stundum finn ég svo
ákafa löngun til þess að faðma
hann að mér, en — ég hefi ekki
einu sinni snert hina óhreinu hönd
hans“/
Meðlimur vísindafélagsins þagn-
aði og félagi hans, ráðherrann
tautaði: „Já, vissulega ber okkur að
hugsa dálítið meira um þessi föður-
lausu börn.“
Mjúkur vindblaer fór um garðinn
og vaggaði hinum stóru blómklös-
um laburnum-trésins, svo að frjó-
þrungið hunangsskýið umlukti
gömlu mennina, sem önduðu djúpt
að sér ilmandi loftinu.
Og ráðherrann hélt áfram og
sagði:
„Það er yndislegt að vera tuttugu
og fimm ára og jafnvel að verða
faðir--------
Þýtt úr ensku.
P. G. S.