Dvöl - 01.07.1939, Síða 33

DVÖL
191
skepnum. Hún elskar hunda og
hesta og kann jafnan vel við sig
á bakinu á einhverjum gæðingn-
um. Enda má segja, að sjaldan
sé sveitastúlkan eins töfrandi og
þá. Ætla ég, að margur sveinninn
öfundi stundum sunnanvindinn,
þegar hann leikur sér að lokkum
hennar á baki Léttfeta í sólskini
á reiðgötunum meðfram ánni í
dalnum. Innistörf eiga ekki eins
vel við sveitastúlku nútímans og
útivinnan, þó að hún hafi líka á-
nægju af þeim, einkum á vetrum.
En í þessum efnum hefir bylting
orðið á síðustu áratugum. Hefir í
kjölfar hennar fylgt hispursleysi
miklu meira í fari ungra sveita-
kvenna, en áður þekktist. Nægir
að benda á buxnaklæðnað þeirra og
meira frjálsræði í framkomu allri.
Birtist það jafnt í athöfnum sem
í orðum, er dóttir hinnar tuttug-
ustu aldar vegur hvergi nærri eins
nákvæmt á vogarskálar hefðbund-
ins velsæmis og fyrirrennarar
hennar gerðu. Fyrir þetta er hún
sakfelld af sumum hinum eldri
konum, sem telja ungu sveitastúlk-
una ókvenlega í sér. Mun sá dómur
á nokkrum misskilningi byggður.
Hún hefir að vísu ekki óviðráðan-
lega löngun til húsverka og er ekki
alltof gefin fyrir matreiðslu og
þjónustubrögð. En hún er liðtæk
við hannyrðir, og vefnaður og fata-
saumur er henni vel að skapi. —
Fylgist hún með tímanum eftir
föngum og er dugleg að verða sér
úti um tízkublöð, þó að margir
örðugleikar séu því til fyrirstöðu.
Hún vill klæðast vel og smekklega
þegar við á. Tekst henni það oft.
En fátækt, reynsluskortur og vönt-
un á samanburði standa tíðast í
vegi fyrir æskilegasta árangri. Hún
lætur sér ekki á sama standa um
útlit sitt og leggur drjúga stund á
snyrtingu sína í tómstundum. Eink-
um lætur hún sér annt um hárið,
að leggja það og greiða. Andlits-
duft á hún jafnan í fórum sínum,
þegar ástæður leyfa, en hefir tæp-
ast nóga leikni í að nota það í með-
alhófi. Málningavörur eru lítt
þekktar í skúffum hjá henni, enda
hefir litur vara hennar ekki breyt-
ingum tekið heima í dalnum frá
því sem guð gaf hann. Eigi er þó
fyrir það að synja, að dökk litkrit
eða blýantur kunni á stundum að
vera borinn í augnahár fyrir fram-
an spegil, sé dansleikur eða æski-
leg gestkoma í vændum.
Unga stúlkan í sveitinni kann að
meta ferðalög og skemmtanir. Er
áður talað um dálæti hennar á
hestum, sem eitt með öðru gerir
útreiðar mjög eftirsóknarverðar.
Bifreiðaferðir eru það líka í henn-
ar augum, einkum ef ferðafélag-
arnir eru henni að skapi. Sé svo,
þá er jafnvel ómálaður kassabill
gott og gilt farartæki. En mest
hefir hún gaman af því að dansa
og vill þá sem endranær njóta
æsku sinnar í glöðum hópi jafn-
aldranna. Þá gefur hún sig á vald
lagboðunum og lætur stundum
berast á tónabylgjum í vímu