Dvöl - 01.07.1939, Qupperneq 55

DVÖL
213
án þess að skilja fyllilega, hvað um
var að vera.
„Hlustaðu nú á mig,“ sagði Jean
Frangois og tók í hönd hans. „Ég
veit, að þú munir hafa stolið þrem
gullpeningum til þess að kaupa ein-
hverja smámuni og gefa stúlku.
Það kostar sex mánaða fangelsi. En
ef maður hefir einu sinni verið í
fangelsi, þá fer maður þangað aft-
ur og verður stöðugt viðfangsefni
dómstólanna. Ég skil það vel. Ég
hefi verið sex ár í betrunarskólan-
um, eitt ár í St. Pelagie, þrjú ár í
Poissy og fimm ár í Toulon. Þú
skalt ekki vera smeikur! Ég hefi
séð fyrir þessu öllu og tekið sökina
á mitt bak.“
„Það er hræðilegt,“ sagði Savin-
ien og vonarneisti kviknaði í hug-
lausu hjarta hans.
„Þegar eldri bróðirinn er í her-
þjónustu, þá situr sá yngri heima,“
svaraði Jean Frangois. „Ég fer í
staðinn fyrir þig, það er allt og
sumt. Þér þykir ofurlítið vænt um
mig, er það ekki? Þá hefi ég fengið
fulla greiðslu. Vertu ekki barna-
legur. Engar mótbárur. Lögreglan
hefði hvort sem er tekið mig ein-
hverntíma, því að ég er stroku-
maður úr fangelsi. Lífið í fangels-
inu verður því ekki eins örðugt
fyrir mig eins og fyrir þig. Ég þekki
þetta allt og ég skal ekki kvarta af
því að ég veit, að ég hefi ekki gert
þennan greiða fyrir ekki neitt, ef
þú vilt sverja að gera þetta aldrei
aftur. Savinien, mér hefir þótt
vænt um þig og vinátta þín hefir
gert mig hamingjusaman. Það er
einmitt síðan ég kynntist þér, að
ég hefi verið heiðariegur og ráð-
vandur maður, eins og ég hefði að
líkindum alltaf verið, ef ég hefði
átt föður eins og þú, til þess að
kenna mér að vinna, og móður til
þess að kenna mér góðar bænir.
Það eina, sem ég hefi harmað, er
það, að ég var þér gagnslaus og
blekkti þig gagnvart sjálfum mér.
í dag hefi ég kastað grímunni til
þess að bjarga þér. Það var rétt af
mér að gera það. Hættu að gráta og
faðma mig, — ég heyri þungt fóta-
tak í stiganum. Þeir eru að koma
með lögregluna og við megum ekki
koma upp um okkur.“
Hann þrýsti Savinien snögglega
að brjósti sér og frá sér aftur. í
sama bili voru dyrnar opnaðar.
Það var húsráðandinn og Av-
ergne-búinn með lögregluna.
Jean Frangois stökk fram að
dyrum og rétti út armana í áttina
til handjárnanna og sagði hlægj-
andi:
„Áfram út í þetta slæma hlut-
skipti!“
f dag er hann í Cayenne, dæmdur
til dauða, sem óbetranlegur glæpa-
maður.
/ síðasta hefti féll úr ein lína í prent-
uninni á nokkru af upplaginu. Hún er
svona: reksturshallábúskap, selt eignir
sínar ef —. Þessi lína á að vera efst á
síðasta dálki bréfs Jóhannesar Björns-
sonar, bls. 157. Geta þeir, er hafa fengið
hefti, þar sem þessa linu vantar, skrifað
hana inn í hefti sín.