Dvöl - 01.07.1940, Side 15

D VÖL
173
græðir sárin. Nú birtist hún í nýrri
mynd sem afrekskona og hetja. —
Helga jarlsdóttir hugsar ráð sitt.
Hún legst til sunds úr hólmanum
með yngri drenginn bundinn við
sig og eggjar hinn til sundsins. —
Hún nær landi með yngri soninn,
en verður samstundis að leggja aft-
ur til sunds til þess að bjarga þeim
eldri, og var honum þá farið að
„daprast sundið“, eins og sagan
segir svo fáort og fagurlega.
Afrek Helgu jarlsdóttur er mesta
hetjudáð, sem enn hefir verið sýnd
af konu við íslandsstrendur. Það er
glæsilegasta sundafrek fortíðarinn-
ar og dýrlegt vitni um hetjudáð
móður.
Hjartað var þeim böndum bundið,
sem brúði veika aö lietju gera.
Til hinzta dags skal Helgusundið
heiðinni móður vitni bera.
Hin lífsreynda kona unir ekki
lengi á íslandi eftir að sá er fall-
inn, er hún fylgdi til landsins. Eldri
sonurinn er veginn, er hann vill
koma fram föðurhefndum 12 vetra.
Þá hverfur Helga af landi brott
með yngri soninn og sér ísland
aldrei framar. Lengra fylgir sagan
ekki Helgu. En mælt er, að hún
hafi engum manni unnað öðrum
en Herði.
Allir glæsilegustu eölisþættir
konunnar koma skýrt fram í lífs-
sögu Helgu jarlsdóttur. — Konan
er ástheitari en karlmaðurinn og
lætur tilfinningarnar ráða meira
gerðum sínum. Hún er þrautseig-
ari og þolinmóðari í raunum lífsins.
Eðli hennar er að hjúkra og líkna,
og hún er hetja, sem drýgir ofur-
dáðir, ef nauðsyn krefur, en þó fyrst
og fremst til verndar og bjargar
börnum sínum.
Og þá er komið að því hlutverki
konunnar, sem göfugast er, og þaö
er hlutverk móðurinnar. Dýrlegasta
hlutverk konunnar er að vera móð-
ir. Hver þjóð, sem ann sínum þroska
og vill styðja framfarir og aukna
menningu, á að búa vel að móður-
inni, henni, sem hefir það mikla
hlutverk, að ala og fóstra syni og
dætur þjóðarinnar. Fáir hafa lýst
betur starfi móðurinnar en Guð-
mundur Friðjónsson í kvæðinu
„Ekkjan við ána“:
Er börnin voru í ómegö, hún bjó við
marga þraut,
hjá börnunum í ellinni þess hún ajtur
naut.
Hún kenndi þeim aö lesa, kemba,
prjóna og spinna
— hún kenndi þeim fyrst að tala og
svo að ganga og vinna.
Er búið var að lesa, hún bar þeim
kvöldverðinn,
og breiddi siðan ofan á litla hópinn sinn.
Á versin sín þau minnti og vermdi
kalda fœtur,
en vakti sjálf og prjónaöi fram á
miðjar nœtur.
Við skulum vona, að íslenzka
þjóðin megi eignast sem flestar
konur líkar Helgu jarlsdóttur, ást-
heitar, trygglyndar, þolinmóðar,
brjóstgóðar og með hetjustyrk í
barmi. Og þó fyrst og fremst
margar góðar mæður, sem skilja
og rækja hlutverk sitt.