Dvöl - 01.07.1940, Page 40

198
D VÖL
hann kom heim, og faðir hans
sagði, að hann hefði óhlýðnast
með því að fara út fyrir hliðið og,
að auðvitað hefði hann aðeins
verið að dreyma. Og Hugh sagði,
að sig iðraði þess, að hafa óhlýðn-
ast, en að sig hefði ekki verið að
dreyma, og faðir hans sagði, að
Hugh væri flón og svo dó faðir
Hugh eftir tvö ár.
Hugh sá ekki skrúðgarö hvíta
hússins aftur, og þegar hann varð
eldri, þá roðnaði hann, ef hann
hugsað um Playmate Place. Hann
hafði roðnað þá, og hann roðnaði
aftur í hvert skipti, ef hann hugs-
aði um það. Hann sagði skóla-
bræðrum sínum heldur aldrei frá
því. Fannst það óþolandi, að þeir
vissu, að hann hefði látið hugar-
óra sína hlaupa með sig í gönur
vegna jafn veimiltítulegrar blekk-
ingar og Playmate Place. Hann
gat þó ekki að því gert, að and-
lit litlu stúlkunnar, sem seinna
varð Lamoir, það hvarf ekki úr
hugskoti hans, og ekki heldur
litla, silfurskæra röddin og stóru
augun.
Það var víst nákvæmlega tutt-
ugu árum eftir æfintýrið hjá
Playmate Place, að Hugh og La-
moir sáust í boði hjá Guy de Tra-
vest. Hún hét Cavell, ungfrú Ca-
vell. Hann þekkti hana strax við
fyrstu sýn, eftir því sem hann
sagði. Hún hafði þá verið sjö ára
og nú var hún tuttugu og sjö ára
gömul. Og hann fór óðar að brjóta
heilann um það, hvort hún mundi
þekkja sig aftur — og hann hló að
barnaskap sínum, því að auðvitað
hafði þetta aðeins verið draumur.
En það var ákaflega einkenuilegt,
þetta, að dreyma persónu, sem
átti svo eftir að verða á vegi hans
tuttugu árum síðar. Og eiuu sinni,
þegar hann snéri sér snögglega til
hennar, fannst honum, að hún
horfa svo einkennilega á sig. Var
það undrun, sem var í svipnum?
Og svo brosti hún þessu milda og
rólega brosi, og það var eins og
hún væri að brosa að einhverju,
sem þó hafði ekki verið sagt. En,
hve Lamoir hlýtur að hafa verið
falleg þá!
Hún var fædd á Indlandi, þar
sem faðir hennar hafði vorið op-
inber embættismaður, og þar sem
hann hafði dáið skömmu áður en
þetta gerðist. Hún hafði alltaf átt
þar heima. Hugh spurði hana
þarna við fyrsta fund, hvort hún
hefði verið á Englandi í æsku, og
hún svaraði og sagði — og horfði
á hann svo einkennilega um leið,
að hann fék ákafan hjartslátt: —
„Aðeins í draumi.“ En hann sagði
henni þá ekkert um Playmate
Place, og þó var það hin rétta
stund. Þá eða aldrei. Hann sagði
henni það aldrei.
Þau gengu um, þau tvö, eins og
töfrum lostin, í næstu daga. Guy
de Travest sagði mér, að allir gest-
irnir hefðu gengið á tánum til
þess að trufla ekki Hugh og La-
moir í sínum dásamlegu heilabrot-
um um sigur sinn yfir lögmáli