Dvöl - 01.07.1940, Síða 49

D VÖL
207
1
getur bent á, að hauskúpu negr-
anna svipi meira til apa heldur en
kúpu hvítra manna, en húðinni,
sem er hárlaus, hins vegar minna.
Og hann getur rakið afleiðingar
hinna tveggja stjórnmálaviðhorfa
til svertingjanna: í sveitahéruðum
Suðurríkjanna er fæðingartalan
meðal svertingja hærri en dánar-
talan. í borgum Suðurríkjanna og
í öllum Norðurríkjunum deyja fleiri
svertingjar en fæðast. Hin háa
dauðatala orsakast af þeirri stað-
reynd, að þeir sýkjast af berklum og
öðrum sjúkdómum þar, sem hvítum
mönnum líður vel, alveg eins og
hvítir menn deyja á vesturströnd
Afríku, þar sem eru átthagar svert-
ingjanna.
Ef svertingjunum er því bægt frá
bílum, verksmiðjum og slíku,eðafrá
samneyti við hvíta menn með því
að grýta þá öðru hvoru, svo að þeir
hörfi aftur til bómullarakranna,
þar sem þeir lifa hollu lífi og fjölg-
ar fljótt, þá verða næstu kynslóðir
í vandræðum með þá. En ef þeim er
rétt „bróðurhönd“, þá sýkjast þeir
um leið af sjúkdómum og jafnframt
myndast pestarbæli mitt á meðal
vor.
Þessi útkoma er gott dæmi þess,
hvernig fer, þegar gerðir okkar
stjórnast af einhverjum tilfinning-
um eða pólitískum vígorðum, frem-
ur en vísindalegri hugsun. Aðalár-
angur ameríska þrælastríðsins var
að auka dánartölu svertingjanna
og minnka viðkomuna svo gífur-
lega, að það var ekki fyrri en 1910
—1920, að svertingjum fjölgaði jafn
mikið og á síðasta áratugnum fyrir
stríðið. Tala svertingja þeirra, sem
þannig drógust til bana, er miklu
hærri heldur en allt mannfall í
þrælastríðinu. Ef að svertingjum
væri allt í einu gefinn frjáls að-
gangur að ódýru whisky og aðferð-
um til að takmarka mannfjölgun,
myndu svertingjar væntanlega týna
tölunni aftur. Ég hygg að nema
mætti agnúana af ýmsum pólitísk-
um vandamálum með því að athuga
þau þannig frá líffræðilegu sjónar-
miði.
Viðhorf okkar til heilbrigðismál-
anna er ef til vill ennþá meira á
huldu. Á ég þar ekki við „kristilega
spekinga" eða andalækna, heldur
menn og konur eins og gerist og
gengur, sem trúa að nokkru leyti
á læknavísindi nútímans, og að
nokkru leyti á ég við sjálf lækna-
vísindin. Alvarleg veikindi sjálfra
okkar eða vina okkar hafa jafnan
mikil áhrif á tilfinningar okkar. En
þegar við komumst við af einhverri
ástæðu, hættir okkur við að tengja
einhverja trú við hana og skeyta
því lítt, hvort sú trú sé á rökum
reist eða ekki. Fyrir Krists hingað-
burð var álitið, að sjúkleiki væri
refsing frá einhverjum goðdómi
fyrir syndir, sem sá sjúki, f jölskylda
hans eða þjóðflokkurinn allur hefði
drýgt. — Jesús leit ekki svona á.
Hann var spurður út af manni, er
fæddur var blindur: Hver drýgði
synd, svo að hann fæddist blindur;
foreldrar hans eða hann sjálfur?