Morgunn - 01.04.1920, Qupperneq 17

M 0 R G- U N N
11
íyrst núna fengið tækifæri til þess, og þú sór, að eg
nota mér það.«
Það virðist svo, sem flestum þyki breytt um til betra,
þegar þeir eru komnir yfir um, en þó eru »andarnir« samraála
um það, að líðan manna þar fari eftir breytni þeirra hér,
eða þvi, hvernig sálarlífi þeirra er háttað — og mest
áherzlan er lögð á það, að aðalatriðið sé að reyna til að
vera góður maður, en minna geri til um fróðleik, lærdóra,
vitsmuni o. þvíl. Dauðinn tekur frá okkur ait, sem við
■eigum, en skilur eftir handa okkur alt, sem við erum, og
svo virðist, sem við fáum þá ríkulega uppbót alls, er við
missum, ef við höfum reynt að breyta sem bezt og rétt-
ast hér. Og það er breytnin og hugarfarið, sem líðun
okkar ræður, en ekki skoðanir okkar.
Frændi próf. Hyslops, sem virðist liafa verið gæfu-
samur maður í jarðlíflnu, sagði m. a. við hann: »Eg hef
ekki verið hér lengi, en þó vildi eg ekki snúa aftur til
ykkar heims fyrir alt, sem eg átti þar — ekki fyrir
ánægju af sönglist, ekki fyrir blómin, ferðir í vagni eða
fótgangandi, bækur eða hvað sem er.« Georg Pelham
sagði líka, þegar Hodgson spurði hann, hvort hann hefði
ekki dáið of snemma (32 ára): »Nei, Hodgson, eklci of
snemma.« Og var hann þó hér í lieimi eitt af óska-
börnum hamingjuunar.
Andarnir segjast þó ekki lifa i eintómri sæluvímu
eða aðgerðaleysi. Þaö kemur þvert á móti fram hjá þeim
flestum, að þeir hafl ærið að starfa. G. P. segir við vin
sinn James Howard: »Eg á bráðum að fá verk að vinna.«
Um störf þeirra er þó ekki auðvelt að tala frekara, en
sjálfsagt virðist, að ef annað lif er til, þá sé það lika líf
með nýjum áhugamálum og nýrri starfsemi. Þegar G. P.
var spurður, hver væri störf andanna, svaraði hann:
»Störf okkar líkjast göfuijustu störfum ykkar. Við hjálp-
um hver öðrum til að komast hærra.« Um þetta svai1 segir
franski rithöfundurinn M. Sage (í bæklingi sínum um frú
Piper), að það nægi sjálfsagt elcki þeim, er spyrja af