Morgunn - 01.04.1920, Qupperneq 51

MORGUNN
45
hvort honum væri sama, að hann legði fyrir hann fáeinar
spurningar. Rupert sagðist einmitt vilja fá þær.
»Hvar svafstu hér í húsinu?« spurði preaturinn.— »í
þessari stofu, þarna í liorninu«. — »Geturðu sagt mér,
hvað þú kallaðir ketlinginn?« — »Tibbu«. — »Hvernig
var gamla kisa lit?« — »Svört og hvít». — »Gerðiiðu
nokkuð fyrir hana?« — »Já; bar haua liingað heim,
þegar hún var ketlingur, óhreina, nærri því dauða, utan
af ökrum«. — »Hvar geymdirðu bréfin þin?« — »1 þess-
ari skúffu«. Og miðillinn benti á skúffuna.
Alt var hárrétt. Og konan hafði aldrei þangað koinið
fyr, og var þeim með öllu ókunnug. Að þessu afstöðnu
vakuaði hún.
Þá var farið að snúa sér að þvi að ná ljósmyndinni.
Mr. Rice er tannlæknir, og tekur myndir eingöngu sér
til skemtunar. Presturinn rannsakaði plöturnar og alt
annað, en telur það í sjálfu sér óþarft, því að Mr. Rice
sé alþektur heiðursmaður. Fjórar fyrstu tilraunirnar
reyndust árangurslausar Við fimtu tilraunina kom opin-
berunin furðulega. Bak við stól prestsins, sem settur hafði
verið við arninn var dauf andlitsmynd.
»Þad var andlit Ruperts«, segir presturiun- »Eg ber
þessa ljósmynd alt af á mór. Hún helir verið borin undir
reynda ljósmyndara, og allir kaunast þeir við það,
að þeim sé ekki kunnugt um nein ráð til þess að búa til
svo samsetta falsmynd. Audlitið á Rupert er mjög dauft,
en eg sýndi systur hans það athugasemdalaust, hún hróp-
aði upp yfir sig: »IIvað er þetta — þetta er Rupert!«
Prestur sýndi það líka Dr. Clifford, sem er einn af
ágætustu og gáfuðustu prestaöldungum Breta. Hann þekti
myndina. tafarlaust og sagði með hægð:
»Þeir geta sagt hvað sem þeir vilja — við höldum
áfram að lii'a eftir andlátið«.
»Eg veit segir presturinn, að eg heli fengið mynd af
syni mínum framliðnum*.
L