Morgunn - 01.04.1920, Síða 74

68 MORGUNN
Velschows manns hennar, áður verzlunarstjóra þar; eg
átti þar heima hjá þeim eitt ár, eftir að eg var fermd.
Eg þóttist eiga þar heima enn; geng inn i »salinn», sem
nefndur var, að finna systur mína; hún er þar ekki, en
eg heyri þá þangað mikinn söng innan úr skrifstofunni;
þekti glögt rödd Velschows, sem söng ágætlega, og eg
heyrði margoft syngja, bæði þar heima og fyrri í Grafar-
ósi; og fieyri syngja þarna inni. Eg opna hurðina að
skrifstofunni, og sé þar þá alt uppljómað og skínandi bjart.
Þar situr Velschow og hjá honum tveir menn ungir; fleira
var þar ungt fólk, og söng flest eða alt, og söng yndis-
lega. Tveir sálmar voru þar sungnir, annar: »Tænk
naar engang«, o. s. frv , og þann sálm þekti eg vei; hinn
sálmurinn byrjaði svona: »Den er slet ikke af Gud for-
ladt, hvem han fratager de Hjertenskære*;----hann
þekti eg ekki og hafði aldrei heyrt hann. Eg þóttist
þess vÍ83 í svefninum, að þetta unga fólk, sem þarna var
inni, væri börn Velschows og systur minnar, enda þekti
eg þar glögt Krixtján, William og Gerdu, börn þeirra,
eftir ljósmyndum, sem eg hafði séð af þeim á Sauðanesi.
Ekkert varð mér þá í svefninum hugsað til þess, að þessi
börn þeirra væru öll dáin. — Eg spyr svo Velschow,
hvort hann geti ekki sagt mér hvar systir min (kona
hans) sé; hann segir mér, að hún só í Kaupmannahöfn.
Þá man eg alt í einu, að hún er fyrir löngu flutt í burt
frá Skagaströnd, og alt orðið breytt. Síðan segir Velschow
við mig: Þú átt að skrifa systur þinni, berðu hjartans-
kveðju frá okkur; segðu að alt sé svo gott, svo gott, (tví-
tók það með áherzlu), við sjáumst bráðum. Mér þótti
hann, eða þau öll, vera á einhverju ferðalagi.
Svo var draumurinn á enda.
Þennan draum skrifaði eg systur minni til Kaupm.
hafnar, 4. febr. 1913; og hafði þá enga vitneskju um
dauða Willíams, sonar hennar. í næsta bréfi sínu segir
hún mér frá láti hans, en nefnir ekki dánardaginn þar.