Morgunn - 01.04.1920, Qupperneq 80

74
M 0 R (j U N N
„Kirkjan og ódauaiEÍkasannanirnar44
Þessi bók prófessors Haralds Níelssonar virðist hafa
haft afarmikil áhrif úti um alt þetta land, eins og við
mátti búast. fiitstjóri þessa tímarits hefir fengið dðtæk-
ari sannanir þess en flesta mun gruna.
Vér getum ekki stilt oss um að minnast á eitt bréf,
8em bóndi einn á öðru landshorni skrifaði vini sínum hór
í bæ, þegar hann hafði eignast 2. útgáfu þessarar bókar.
Hann segir þar meðal- annars:
»Það er mikil andagift og sannfæringarkraftur, ásamt
víðtækum, liáfleygum og djúpum lærdómi, sem lýsir sér i
ritum og ræðum Haralds prófessors Níelssonar. Ef þessi
stefna verður ekki þess megnug að leiða hina vantrúuðu
kynslóð okkar íslendinga aftur til Krists, sem frelsara og
andiegs konungs og drottins, þá á það langt í land. Mér
skilst svo, sem hér sé verið að leiða fram sannreyndar og
hlutkendar sannanir fyrir því, sem lengi hefir verið fálm-
nð et'tir í þoku og blindni; sanna það: »að þegar alt er
upp í móti, andinn bugaður, holdið þjáð«, séum við um-
kringdir af verfærum guðs gæzku og náðar............Eg
á fyrri útgáfu þessarar bókar, og eg segi það satt, að
mér hefir fundist hún ekýra skilning minn á Kristi og um
leið auka aðdáun mína, lotningu og elsku til hans. í
viðbótarræðunum i þessari útgáfu sýnir höfundurinn trú
sína í skýrum og hiklausum dráttum. Verði sú trú kend
af kennilýð þjóðarinnar, verða Islendingar ekki lengur
lúterskir, heldur postullega kristnir«.
Annar maður, sem mjög er áhugasamur um andleg
mal, og ekki or aiður gagntekinn af »Kirkjunni og ódauð-
leikasönnunum« en sá er ritaði linurnar hér a undan,
skrifar ritstj. Morguns:
»Æskilegt væri, að ekki drægist mjög lengi úr þessu,
að gefnar væru út prédikanir þessa mikilhæfa kenni-
manns vors — eins og reyndar kvað hafa komið til orða.