Morgunn - 01.04.1920, Qupperneq 84

78
MORGUNN
kirkjudeildir ættu að gefa nákvæmar gætur að þessu at-
ferli erkibiskups, og býst við, að það muni yfirleitt verða
til góðs.
Aftur eru aðrir, bæði sumir spíritistar og sumir and-
stæðingar þeirra, sem láta sér fátt um finnast þessa nefnd-
arskipun, gera ekki ráð fyrir, að hún muni hafa neinn
árangur. Nú er eftir að vita, hvorir verða sannspárri.
Eins er hugnæmt að athuga það, hve misjafnlega um-
ræðurnar á kirkjuþinginu hafa verkað á spíritistana.
Sumir leggja aðaláherzluna á þau góðvildarorð, sem þar
voru sögð í garð spíritismans. Aðrir láta sér einkum of-
bjóða, hvað vanþekkingin var megn og hranaskapurinn
hjá sumum ræðumönnum.
Einn þeirra manna er eðlisfræðingurinn Sir William
Barrett, og er hann þó ekki vanur að vera harðorður í
garð andstæðinga sinna. í erindi, sem hann flutti um ódauð-
leikann 17. október komst hann meðal annars svo að orði:
»Það er engin furða, þó að hugsandi menn í öllum
stéttum missi virðingu fyrir kenningum kirkjunnar, þegar
þeir verða varir við slíka vanþekking og umburðarleysi
hjá kennimönnum, sem mjög mikið ber á. Ef þeir, sem
þykjast vera að fræða aðra um þetta mál, vildu verja
eins mörgum stundum til þess að kynna sér það eins og
sumir okkar hafa varið mörgum árum til þess, þá mundu
þeir ekki fara með annan eins þvætting og þeir hafa lát-
ið sér um munn fara. Þessu máli er svo háttað, að það
þarfnast sérstaklega gagnrýninnar rannsóknar. Ómótmæl-
anlega færir það sönnur á framhaldslíf eftir dauðann.
Spiritistiskar rannsóknir, sem reknar hafa verið með lotn-
ingarfullum hug, hafa ótal sinnum orðið saknandi og sorg-
mæddum hjörtum til huggunar«.
Einn af prestum biskupakirkjunnar, Ellis G. Roberts,
magister artium frá Oxford, er afargramur fyrir spíri-
tismans hönd. Hann segir, að það sé gersamlega, fráleitt
að hugsa sér það, að spíritistar muni eftirleiðis láta sér