Morgunn - 01.12.1925, Qupperneq 6

148
M 0 R G U N N
frá ósýnilegu liliðinni. 11ann reynir mestmegnis að sanna sig-
með tvennu: að sýna miðlinum staði, sem hann hefir dvalið
á í jarðlífinu, og menn tclja sig liafa þekt af lýsingunum, og
að láta miðilinn skrifa setningar úr ritum sínum. Mjög mikii
fyrirhöfn hefir það verið að finna þessar setningar í ritum
Steven.sons og margar eru ófundnar enn, en mig minnir að
dr. Ilamilton segði mér, þegar eg kvaddi hann síðast, að um
tvö hundruð setningar væru fundnar. Margar þeirra eru svo
einkennilegar, að bersýnilega er á bak við þetta þekking á
ritum Stevensons. Læknishjónin eru sannfærð um, að þá
þekking liafi miðillinn ekki og að hún hafi aldroi neina bólc
eftir Stevenson lesið. Það er frú Hamilton, sem hefir tekið
að sér þessa leit í ritunum. Þessar rannsóknir eru reknar með
vísindalegum hætti, öllu er haldið vandlega saman og dr.
Hamilton liygst að rita bók um málið. Ilann er sannfærður
um, að fyrirbrigðin hjá sér stafi frá öðrum heimi.
Einn af þeim læknum, sem eru með í rannsóknum dr.
Hamiltons, heldur tilraunafundi heima lijá sér og leitar kapp-
samlega að miðlum. Hann sagði mér, að áður en hann hefði
sjálfur farið að sinna málinu, hefði liann enga hugmynd liaft
um þann áhuga á því, sem væri í borginni, þó að lítið bæri á
í augum ókunnugra.
Nokkuð varð eg var við þann áhuga. Eg gerði það fyrir
orð þessara lækna að flytja erindi á ensku um reynslu mína í
sálrænum efnum. Þeir sáu um allan undirbúning, leigðu stór-
an sal og buðu mönnum á samkomuna. Læknana langaði til
að koma upp sálarrannsóknafélagi í Winnipeg og erindi mitt
átti að vera inngangur að þeirri viðleitni. Mér var sagt, að
mikið hefði komið á þessa samkomu af lærðum mönnum, pró-
fossorum, læknumj lögfræðingum og prestum, og salurinn var
troðfullur. A oftir erindinu kom nokkuð af fyrirspurnum, sem
eg svaraði. Sömuleiðis t.alaði þar mentuð kona, sem liafði ver-
ið við tilraunir á Englandi og fengið mikinn árangur. Yms
af þeim fyrirbrigðum, sem hún liafði fengið, voru mjög lík
sumu af því, sem eg hafði skýrt frá, að gerst liefði hjá Ind-
riða, og ræða bennar styrkti mjög mitt mál. Mór var mikil