Morgunn - 01.12.1925, Síða 29

MORGUNN
171
svo myndarlegur a'ð koma í dag.“ Sagði liún Þuríði frá }5ví,
að liún iieí'ði séð dýr (þ. e. fylgju) koma eftir veginum. En
rklri gat hún neitt um, hvernig það væri í hátt, né um lit þess.
Jlún sá það annað sinn úti á engjum á laugardaginn — áður
æn eg kom.
Þuríður systir iiennar, sem líka var á engjunum, sá það
aftur á móti ekki fyr en skömmu eftir að eg var kominn að
Fljótsdal. Kallaði liún þá til systur sinnar, svo að aðrir
heyrðu: „Var það mórautt að lit?“ Báðum ber saman um,
hvernig það sé í liátt.
Eg lét þess getiö við systurnar, að mér þætti þetta dá-
lítið einkennilegt, af því að íslenzk stúlka, nýkomin úr sveit,
■sem orð liefði liaft fyrir að vera dulskjrgn, liefði einliverju
sinni liaft orð á því, að hún sæi ljónsliaus í sambandi við mig.
G. Finst ykhur, að fylgjurnar — hvort- sem þaS er nú
'iýrs- eSa mannsmynd, sem þiS sjáiS, eSa livaS sem þaS er —
sianda i nohlcuru sambandi viS eðlisfar (harahter) mannsins,
■sem þœr eru með?
Svar beggja: Ekki er laust við það.
Hafið þið tehið eftir því t sambandi við fóllc, sem þið
þehhið bezi?
Þeirri spurningu játtu þær báöar. Því til sönnunar
nefndu þær þetta dæmi:
„Með einum heimilismanna hér í Fljótsdal höfum við oft
séð aldurbniginn mann. Heimilismaðurinn er að okkar beggja
dómi sérlega góður maður. Þegar við sjáum fvlgju lians, gamla
manninn, hefir það mjög notaleg álirif á okkur. Ileimilismað-
urinn, sem við skulum kalla X, er ungur maður, en fylgjan
kemur okkur svo fyrir sjónir sem hann sé um sjötugt og dá-
lítiíS lotinn í hcrðum; ekki er hahn eiginlega fríður í andliti,
en mjög góðlegur á svip; stafa geislar af andliti lnins, og
komið liefir það fyrir, að Steinunn hefir séð geislabaug yfir
iiöfði liomim. Við sjáum hann í venjulegum fötum. Vanaleg-
ast sjámn við liann rétt áður en maðurinn, sem hann fylgir,
kemur. Þegar X er að verki með okkur, sjáum við stundum
þessa fylgju lians spölkorn frá honum. Finst okkur hann gæta