Morgunn - 01.12.1925, Blaðsíða 57

MORGUNN
199
fram í fyrir honum til að spyrja liaim, livenær atburöur
þessi liefði gerst.
„Það var 25. júní um 'kvöldið, klukkan var liálftíu. Eg
gleymi ekki þeim degi meðan eg lifi“.
Systir hans spurði, hve miklu munaði á klukkunni í
New Jersey og í Skotlandi. Hann kvað mismuninn vera
hér um bil fimm stundir, og bætti við: „Klukkan hefir ver-
ið hérumbil hálffimm síðdegis liérna“.
„Ilann pabbi kom til þín“, slcaut ungfrú Osgood inn
í. — „Það var nú einmitt það, en hvernig gazt þú vitað
það?“ sagði hann.
„Eg var þar, en þú sást mig ekki“, var eina skýring-
in, sem systir hans gat gefið.
Hin systirin vildi ekki trúa þessu, fyr en móðir þeirra
staðfcsti frásöguna.
Eins og eg hefi áður tekið fram, get eg ekki skýrt þetta
fyrirbrigði, en eg er sannfærður um, að þessu fólki er ást-
vinurinn framliðni kærari en svo, að það vildi setja blett
á minningu hans, sem því er heilög, með því að skýra ósatt
frá slíku fyrirbrigði. En hver getur skýrt það? Til þess að
komast lijá spíritistisku tilgátunni verðum við að hugsa
okkur fyrst og fremst að sálsýkikcnd geðshræring liafi
verið þess valdandi, að 0. Sewall virtist svo sem hann sæi
fóstra sinn; og í öðru lagi að þessi geðsliræring hans hefði
getað látið hann birtast uppeldissystur sinni, ásamt þessari
ofsjón hans, enda þótt hérumbil 5 þúsund mílur væri milli
þeirra. —
Það er löng saga að segja frá þremur draumum mínum,
sem eg man svo ljóst eftir; þeir rættust allir bersýnilega,
og það er e’kki laust við, að eg kveinki mér við að skýra
frá þeim; en afsökun er mér það, að þeir voru mér ekki
sjálfráðir.
í þetta sinn ætla cg aðeins að segja frá einum þeirra.
1 honum sá eg lconu, á að gizlca þrítuga að aldri, sem færði
mér sönnun fyrir sjálfsmorði sínu. Ilún sagði við mig: „Eg
■er ekki lirædd við að deyja, en viljið þér ekki gera svo vel