Frjáls verslun - 01.02.2001, Qupperneq 57

VIÐTAL VIÐ JÓNflS R. JÓNSSON
íslensk verkefni erlendis eiga núna allan hug Jónasar. „Ég hef verið að vinna
fyrir Pétur og Pál í útlöndum. Nú langar mig að líta mér nær og vonandi að
gera gagn fyrir landa mína.“
vinnuveitanda sem bauð honum toppstöðu hjá Filmnet sjón-
varpsstöðinni sem var með höfuðstöðvar sínar í Amsterdam.
Honum leist vel á fyrirtækið og samstarfsmennina svo hálf-
um mánuði síðar var hann fluttur til Hollands, þar sem hann
bjó í ár. En vinnan var mest í London, því helstu viðskiptavin-
irnir höfðu skrifstofur þar, svo þangað flutti hann.
„Það voru einfaldlega engir möguleikar heima í mínum
bransa svo í mínum huga var engin spurning um að fara út.
Helga varð eftir heima og næstu sex árin „flugumst við á“ um
helgar, hittumst hér i London eða ég fór heim. Ég ferðaðist
mikið. I átján mánuði var ég að vinna verkefni á Italíu, bjó þá
í Mílanó, en þá hittumst við Helga áfram um helgar í
London.“
Þótt margir búi nú við þennan lífsstíl er ekki langt síðan
hann var óhugsandi. Jónas segir að maður læri óneitanlega
ýmislegt á því að lifa lífinu að hluta aðskilinn frá maka. „Mað-
ur áttar sig á því að það er einskis virði að þrasa um það sem
skiptir ekki máli. Að vissu leyti verður sambandið eins og
stöðugir hveitibrauðsdagar. En það er líka líkamlega lýjandi
að vera alltaf á ferðinni og maður fer að sakna eðlilegra sam-
skipta í miðri viku.“
Jónas ferðast nú minna en áður og Helga flutti út til
London í fyrrahaust. Hún er arkitekt, vinnur að verkefnum á
Islandi, og vann, ásamt tveimur félögum sínum, menningar-
verðlaun DV nýlega fyrir safnaðarheimili Keflavíkurkirkju.
Þrátt fyrir álagið segir Jónas hlæjandi að hann hafi fengið
ákveðið „kikk“ út úr því að hafa stóran markað undir og vera
á stöðugum hlaupum út á flugvöll. „Núna er þetta stundum
dálitið rólegt hjá mér.“
Óskaverkefní á ítaliu Vinnan, sem upphaflega dró Jónas til
útlanda, var hjá svissneska eignarhaldsfyrirtækinu Nethold,
sem átti meðal annars Filmnet sjónvarpsstöðina, sem var
með höfuðstöðvar í Amsterdam, Cartier, Dunhill, Mont Blanc
og mörg önnur fyrirtæki sem framleiða munaðarvörur. Þetta
var í frumbernsku stafrænna útsendinga. Jónas sá um að
koma nýjum sjónvarpsrásum inn á markaðinn, byggja upp
fjölrásapakka og finna rásir, sem hægt var að staðfæra.
Jónasi bauðst síðar verkefni á Ítalíu, sem var algjört óska-
verkefni og sem Jónas fékk að velja sér úr fleiri mögulegum.
Hann bjó í Mílanó og hafði því tækifæri til að kynnast landi og
þjóð. „Verkefnið fólst í að semja við aðila eins og MTV, CNN
og Disney um að búa til ítalskar rásir, til dæmis ítalska Disn-
ey rás. Rásin átti svo að uppfylla ákveðin skilyrði um gæði og
efni og samningagerðin var því löng og flókin, enda samning-
urinn upp á 600 milljónir dollara. Hann var algjörlega á mína
ábyrgð og hefur gengið vel fyrir báða aðila.“
„Telepiu á Italíu var fyrsta stafræna áskrifendasjónvarpið í
Evrópu," segir Jónas. „Verkefnið var að koma saman nógu
mörgum rásum til að geta boðið áskrifendum upp á svo
spennandi tjölrásasjónvarp að þeir settu upp gervihnattadisk
og gerðust áskrifendur. Við höfðum skoðað markaðinn, staf-
ræna tæknin var þá í fæðingu og sáum að með henni væri
hægt að dreifa miklu fleiri stöðvum en áður. Það mátti búast
við að því ljölbreyttara sem efnið væri, því fleiri áskrifendur
vildu það. Ég sá um innihald og verðlagningu pakkans, svo
vinnan snerist um þróun viðskiptahugmyndar frá framleið-
anda til notenda. Vinnan snerist því mest um að semja - og þá
gildir að kunna að spila samningaleikinn,“ segir Jónas með
lævíst bros á vör.
Sinn er samningasiður í hverju landi Samningar og samn-
ingasiðir eru umræðuefni sem Jónasi er greinilega hugleikið,
því hann kætist allur af tilhugsuninni og er meira en fús að
ræða hvað þurfi til í samningaleikinn, eins og hann kallar
hann. „Það gildir að vita hvenær hægt sé að sækja, hvenær sé
best að bíða og þá líka hvenær sé best að mæta. Á maður að
koma á slaginu á fundinn, fimm mínútum of snemma, fimm
mínútum of seint eða jafnvel tuttugu mínútum of seint? Og
hvenær á maður að aflýsa fundi? Hvaða skilaboð felast í því?
Maður getur búið sér til stöðu með því að aflýsa fundi. í
Skandinavíu er sjálfsagt að hringja ef maður sér fram á að
koma fimm mínútum of seint. Á Ítalíu er ekkert tiltökumál að
vera tuttugu mínútum of seinn. Ef þú kýst að gera viðskipti
yfir málsverði, sem er mjög góð aðferð til að ná árangri því þá
færðu viðsemjandann út úr sínu venjulega umhverfi í 1-2
klukkustundir, þá kynnist þið betur og getið þar af leiðandi
fengið miklu áorkað. Svo gildir að finna rétta matstaðinn til að
hittast. Það er mikilvægara að það sé rétti staðurinn fremur
en aðeins sá dýri og flotti og sinn er siðurinn í hverju landi: I
City í London sér maður breska kaupsýslumenn drekka
nokkrar rauðvínsflöskur með hádegismatnum og það þykir
57