Morgunn - 01.06.1977, Blaðsíða 15

TIL SYRGJANDI MANNA . .
13
íklæddist á meðan hann var hér, á lægra tilverustigi. Nú er
hann í öðrum líkama, og þar af leiðandi hulinn líkamlegum
augum þínum, jafnvel þótt hann sé ekki frá þér farinn.
Vér verðum að hafa það hugfast, að „hinir framleiðnu“
hafa ekki yfirgefið oss. Vér höfum reyndar haft þá trú, frá
því vér vorum í æsku, að við hvert andlát verði eitthvert
óskiljanlegt undur eða máttarverk, að þá er „sálin“ skilur við
likamann, hverfi hún þegar í stað með einhverjum dularfull-
um hætti upp yfir „stjörnur og sól“, þótt oss hafi aldrei verið
gefið fyllilega í skyn, hvernig hún færi að komast alla þá
óraleið. Lögmál náttiirunnar eru að vísu dásamleg, en þau
fara þó aldrei i bága við heilbrigða skynsemi, eða sleppa af
öllu orsakasambandi. Þegar þú leggur af þér yfirhöfn þína,
hverfur þú ekki í sama vetfangi upp á einhvern fjarlægan
fjallshnjúk. Þú stendur á sama stað, þótt þú sért þá öðru-
visi búinn en áður. Þannig er hver og einn eftir andlátið á
sama stað og hann var á, áður en hann skildi við. Þú getur
vitanlega ekki séð hann, en orsökin er ekki sú, að hann sé
horfinn á burt, heldur, að hann er ósýnilegur i efnisheiminum.
Þú veizt, ef til vill, að augu vor eru þannig úr garði gerð,
að þau skynja ekki nema tiltölulega örfáar sveifluhreyfingar.
Þar af leiðir, að vér getum ekki séð aðra hluti en þá, sem
senda frá sér eða endurkasta þessum tiltölulega fáu sveiflu-
hreyfingum, sem vér skynjum sem ljós. Skilningarvit hins
„andlega líkama“ skynja heldur elcki nema ákveðinn sveiflu-
fjölda, er berst til vor frá smágjörvari efnistegundum. En ef
þér leikur hugur á að vita gjörr um skynjun hins „andlega
líkama“, getur þú fengið fulla uppfræðslu í ýmsu, er að henni
lýtur i ritum guðspekinga.
Eins og áður er sagt, getum vér aðeins skynjað efnisheim-
inn með skynfærum efnislíkamans og andlega heiminn með
skynfærum „andlega líkamans“. En þú verður að hafa það
hugfast, að þessi svonefndi „andlegi heimur“ er ekki annar
heimur, heldur aðeins áframhald af þessum. Ég vil þó taka
það fram, að það eru til aðrir heimar, þó að þeir komi ekki
hér til greina. Ástvinur þinn, sem þú hefur hugsað að horfinn