Morgunn - 01.06.1977, Blaðsíða 72

70
MORGUNN
þegar andinn fer að venjast umhverfi sínu smátt og smátt og
gera sér grein fyrir dauða sinum, þá bregður mörgum í brún,
því sá heimur sem hann er staddur í er svo svipaður þeim sem
hann yfirgaf, að margir neita að trúa því yfirleitt, að þeir séu
í rauninni dánir. Þannig kemst hinn nýkomni andi að því að
hann hefur líkama, svipaðan þeim, sem hann yfirgaf; hann
hittir fyrir sams konar fólk og hann vandist á jörðinni, og
hann sér í kringum sig svipaða hluti og atburði og hann var
vanur. Hann nýtur með öðrum orðum raunverulegrar, áþreif-
anlegrar tilveru.
Nú, er þetta þá öldungis eins og lífið hérna megin? Nei, á
því er einn reginmunur. Skilningarvit manns eru miklu næm-
ari, miklu meira lifandi. En maðurinn tekur ekki einungis
með sér skilningarvit sín, heldur einnig skoðanir sinar, for-
dóma, venjur og öll þau sálarlegu áhrif, sem uppeldi hans og
hfsreynsla i fyrra lífi leiddi af sér. Þannig hafa ýmsar göf-
ugar sálir þráð til dæmis að eiga viðræður við vitrustu menn
allra alda og fá nú ósk sina uppfyllta. öðrum guðhræddum
sálum hefur á jörðunni verið komið til að trúa þvi, að á
himnum sé sifelldur samfagnaður og allur timinn fari í bæna-
stundir og tilbeiðslu. Þessum öndum er leyft að ganga í must-
eri og framkvæma þar helgiathafnir sínar, eins lengi og þeim
þóknast. Komast þeir fyrst i hrifningarástand, en þegar lang-
ur bænatimi er liðinn tekur að draga úr ákafanum — suma
tekur að syfja, aðrir taka að geyspa eða hrópa um það að
losna, og allir verða þannig að lokum uppgefnir á óhófi þess-
arar tilbeiðslu.
Að lokum læra andarnir hvert er hið sanna eðli himna.
En það liggur í þeim unaði, að gera eitthvað, sem er öðrum
og sjálfum manni til góðs. Með öðrum orðum, að tilbiðja Guð
iiggur ekki í sifelldum sálmasöng. Það liggur i því að láta
ávexti kærleikans njóta sin — þ. e. að vinna af dyggð, ein-
lægni og iðni að þvi starfi sem hentar manni bezt, því að í
þessu liggur guðsástin, og þvi að elska náunga sinn.
Það þarf vart að taka það fram að þessi mildi maður fann
öllum góðum mönnum stað í himnaríki, hvort sem þeir voru