Morgunn - 01.06.1977, Qupperneq 52

SNÆBJÖRN JÓNSSON, rithöfundur:
SPURNING
BENEDIKTS Á SGRÍMSSONAR
Portchester, Fareham, Hants.
84 Orchard Grove,
29. júlí 1976
Kæri Ævar Kvaran.
Einhvernveginn alveg að tilefnislausu rifjaðist upp fyrir
mjer í gær spurningin sem samverkamaður minn, Þorkell
Þorláksson, sagði mjer endur fyrir löngu að Benedikt Ásgrims-
son hefði borið upp í skímarveizlu, er jieir sátu háðir. Jeg
held að Þorkell hafi sagt mjer frá atvikinu aðallega sem dæmi
þess, hve skjótur Benedikt gat verið að hugsa, fremur en fyrir
hitt, að hann var eini maðurinn i stofunni, er sjeð hafði svip-
inn. Benedikt hefur sennilega verið skygn, og má vera að sú
gáfa hafi valdið því, hve hugstæður honum var hinn ósýnilegi
lieimur, sem alstaðar umlykur okkur. En annars era óteljandi
dæmi þess, að fólk sem að jafnaði sjer ekki annað en efnis-
heiminn, sjái einhverntíma á æfinni. svip látins manns bregða
fyrir. Þegar jeg skyndilega mintist atviksins, flaug mjer líka
í hug að skýra þjer frá þessu, og værir þú svo sjálfráður, hvort
þjer þætti taka að segja frá þvi í Morgni. Tvennt kynni að
mæla með því, að gera svo: að maðurinn sem bar upp spurn-
inguna var fágætlega merkur og sjerstæður, um langt skeið
einn af kunnustu borgurum Reykjavíkur; og að frásögnin gæti
vakið einhvern til þess að gaumgæfa þá staðreynd, að líklegt
má telja að eitthvað þessu líkt komi daglega fyrir í svo mann-
mörgum bæ sem Reykjavík nú er. Svona er nábýlið mikið við
ósýnilega heiminn. — Jeg vildi að jeg hefði haft mynd af
Benedikt til þess að láta fylgja, en svo er vitanlega ekki, og
óvist að mynd sje til af honum. En mikið var hann sjerstæður
persónuleiki, og fyrir víst var hann góður maður.