Morgunn - 01.06.1977, Qupperneq 46

44
MORGUNN
um allan líkama minn. Þegar ég stóð upp úr stólnum, sá ég
að salurinn var að fyllast af sjúklingum.“
Og frú Guðrún heldur áfram og lýsir nú þvi sem hún sá
með skyggni sinni, meðan Edwards vann við Margréti:
„Næst á eftir hóf hann aðgerðir sínar við frú Margréti.
Meðan hann var að strjúka hana, sá ég að geislablik stafaði
út frá fingrum hans, sem mér virtist þrungið lífrænum krafti.
Það virtist streyma gegn um höfuð frú Margrétar og umlykja
augu hennar. Hann fullyrti að hún mundi fá sjónina með
tímanum, því stöðugt mundi vera fylgst með henni og mér
af starfsliði hans. Hann bað okkur að skrifa sér einu sinni í
viku og láta sig vita um líðan okkar. Hann fullyxti að sjúkl-
ingar þyrftu ekki að koma til sín nema einu sinni. Hann sagði
að batinn héldi áfram eftir að hann væri búinn að koma sam-
bandinu á.“
Þannig hljóðaði lýsing frú Guðrúnar.
Það sem að minum dómi gefur þessum frásögnum Margrét-
ar frá Öxnafelli og Guðrúnar Guðmundsdóttur frá Berja-
nesi sérstakt gildi er það, að báðar eru konumar skyggnar og
geta því lýst því sem gerist hvor hjá annari.
Ég geri nú ráð fyrir að einhverjum þyki forvitnilegt að
heyra um árangur þessar farar- Við skulum láta þær lýsa því
með eigin orðum. Frú Margrét hefur þetta um sig að segja:
„Áður en ég fór hafði ég þrautir í augunum og sjónin var í
hraðri afturför. Það tók ekki aðeins fyrir hnignun, heldur
fannst mér sjónin skýrast mikið. Og þrautirnar hurfu alveg
við lækningamar í Lundúnum.“
Ftú Guðrún kemst svo að orði um þetta í bók sinni Tveir
heirnar:
„Um sjálfa mig er það að segja, að ég finn líkamlegan styrk
minn hafa aukist til muna og fætumir bólgna ekki líkt eins
mikið og áður. Einnig losnaði ég algerlega við sjúkdóm, sem
hafði þjáð mig í mörg ár, og ég hef ekki minnst á við nokkurn
mann nema við manninn minn. En einmitt þetta var það
fyrsta sem Mr. Edwards athugaði, þegar ég kom til hans og
að aðgerð lokinni sagðist hann vera búinn að taka þetta frá