Morgunn - 01.06.1977, Blaðsíða 33

ÓLAFUR TRYGGVASON HUGLÆKNIR
31
Það er mikilsvert að eiga svo skýrt markaða greinargerð
Ölafs sjálfs um trú hans á manninum, og það þarf manndóm
til að standa við þessa lífsskoðun frammi fyrir heiminum og
þeim bókmenntasmekk, sem þar ræður ríkjum nú um sinn.
Það er ekki nóg að vilja og veita, menn verða líka að þora.
Bækur Ölafs Tryggvasonar hafa sérstöðu meðal íslenzkra
bóka. Þótt þjóðin hneigist mjög til íhugunar um andleg mál
og dulhyggju, hefur aðeins sárafáum höfundum, sem um þau
mál fjalla, tekizt að hefja boðskap sinn í andlegar hæðir og
tjá sig á listrænan hátt svo sem Ölafur gjörir. Ýmsir kaflar
verka hans eru innblásnir af heilögum anda. Mér finnst oft,
er ég les bækur Ólafs, að stærð viðfangsefnanna, snilld fram-
sögunnar og mikilvægi boðskaparins geri það að sigurtákni lífs
hans og óvenju glöggri leiðsögn hverjum lesanda, er leitar
sannleikans. Hverjum þeim, sem við erfiðleika á að stríða,
munu bækur lians örugg hjálp. Það kann að vera, að manni,
sem lífið leikur við, sé ekki nauðsynlegt að lesa þær, en færi
svo, að lífið hætti leik sinum, væri gott að vita, að þessar
bækur eru til.
Ég sagði í upphafi þessa máls, að við vinir Ólafs ættum
erfitt með að trúa því, að hann væri farinn héðan, og raunar
byggi ég það á nokkurri reynslu, að hann geti enn haft sam-
band við þá, er hlusta vilja á bylgjum eilífðarinnar. Menn
skyldu þvi stilla harm sinn vegna brottfarar hans, kannski
stendur hann okkur nær en nokkru sinni.
f minningunni sjáum við vinir Ólafs hann fyrir okkur
traustan og fagran eins og hugsjónir hans. Hinn ytri líkami
tekur á móti andanum, sem í honum býr. Ljúfur var hann
og elskulegur í viðkynningu, þó stóð hann manna fastast á
skoðun sinni og hopaði ekki fyrir neinum. f mínum augum
var hann mikilmenni. Allir, sem kynntust honum, eru ríkari
eftir, og með lestri bóka hans færari um að mæta því vábrimi,
sem hrynur að hverri byggðri strönd. Mannkynið er statt á
dimmum vegi. Það þarfnast ljóss og þráir dagrenningu. Það
þyrstir eftir hinu lifandi vatni. Niður þess er í bókum Ólafs
Tryggvasonar.