Morgunn - 01.06.1977, Blaðsíða 16

14
MORGUNN
væri yfir dauðadjúpið, er i raun og veru hjá þér eftir sem
áður. Þegar þið standið hvor lijá öðrum, þú í efnislíkamanum
og hann í andlegum líkama, getur þú ekki orðið var við hann.
En undir eins og þú sofnar og yfirgefur líkamann, ert þú
hjá honum með fullri meðvitund. Þau kynni, sem þú hefur
af honum, eru líka alveg eins veruleg og áður. Þar af leið-
andi finnur þú aðeins til skilnaðarins þær stundimar, sem þú
ert vakandi.
Því miður er meðvitund meginþorra manna þann veg far-
ið, að þótt þeir muni það fullvel, þegar þeir eru í „andlega
líkamanum“, sem drifið hefur á daga þeirra hér i heimi, þá
geta þeir ekki munað, er þeir vakna, hvað fyrir þá hefur kom-
ið á meðan þeir voru yfir í andlega heiminum. En, ef minnið
væri fullkomið, mætti með sanni segja, að vald dauðans væri
brotið á bak aftur, því að þá gæti mönnum ekki fundizt að
um verulegan skilnað væri að ræða. Nokkrir menn hafa nú
þegar þroskað hjá sér óslitna meðvitund, svo að þeir muna
eins það, sem við ber í æðra heimi, er þeir vakna. Það á og
fyrir oss öllum að liggja að fá fullkomið minni, því að það
fylgir með hinni andlegu framþróun mannkynsins. Þessi
þroski er þegar farinn að koma í ljós hjá fjölda mörgum, svo
að þá rekur óljóst minni til ýmissa atvika, sem fyrir þá hafa
borið í „andlega heiminum“. En þeir menn, sem hafa ekki
aflað sér þekkingar á draumum og vita ekki, hvað þeir eru,
eru gjarnir á að skoða allt slikt sem eintómt rugl, sem sé ekki
takandi mark á. En jafnvel þótt þeir séu tiltölulega fáir, sem
hafa nú þegar þroskað hjá sér fullkomið minni og fulla sjón
eða dulskyggni, þá eru þeir þó margir, sem finna oft návist
látinna ástvina sinna, þótt þeir geti ekki beinlínis séð þá. Svo
eru og aðrir, sem vakna oft með friðsælar tilfinningar. Það
eru afleiðingar af þvi, sem fyrir þá hefur borið í hinum ósýni-
lega heimi, jafnvel þótt þeir geti ekki munað, hvað það hefur
verið.
Þú verður að hafa það jafnan hugfast, að vér lifum nú í
hinum lægra heimi, og að hinn æðri og víðáttumeiri heimur
umlykur þennan. í hvert skipti, sem vér komum yfir í hinn