Morgunn - 01.06.1987, Síða 74

Átta árum síðar, árið 1942, kom hann af tilviljun auga á það
sannanagildi, sem skráning þessara tilrauna fól í sér. Er hér var
komið, hafði reynslan fært honum heim sanninn um það að
niðurstöður urðu lakari er leið að lokum hvers „spilaágiskana-
kafla“ og þá einnig framanaf næsta ágiskunarkafla, þannig, að
skráðar niðrustöður sýndu þar reglubundnar árangurssveiflur.
Gæti nú ekki verið, að tengingakastið sýndi svipaða eiginleika
hvað niðurstöður varðaði? Þau hjónin tóku því að athuga
skráningar sínar á niðurstöðum tengingatilraunanna. Og viti
menn, þar kom hið sama fram. Dr. Rhine taldi það því liggja
Ijóst fyrir, að það var eitthvað í huga þeirra, sem tekið höfðu
þátt í tenginsköstunum, sem hafði áhrif á það, hvernig tenging-
arnir féllu, en hitt blasti og við, að árangurinn var lélegri, er
þreyta tók að leita á. Þessar niðurstöður hans hlutu líka fulla
staðfestingu í samkonar tilraunum við tvo bandaríska háskóla
síðar.
Að áliti dr. Rhine virðist áhrifanna á teningana fyrst gæta á
stefnu þeirra þegar þeir velta. Fjárhættuspilarar skyldu þó hafa
það hugfast, að það sem gerlegt er í kunnuglegu andrúmslofti
kyrrlátrar háskólastofu kanna að reynast torvelt að endurtaka í
erli og reykjasvælu spilavítis!
Á síðustu áratugum hafa rannsóknir á PK - hughreyfiokru -
verið kappsamlega stundaðar. Á seinni árum hafa tveir franskir
vísindamenn, Remy Chauvin og Jean-Pierre Genthon, notað
úran og geisiunarmæli (geigermæli) við rannsóknir sínar. Hafa
þcir látið á það reyna, hvort nienn gætu haft áhrif til aukningar
eða minnkunar á útgeislun úransins með viljaorku sinni, og var
fylgst með árangrinum á geigermælinum. Þeir náðu mjög at-
hyglisverðum árangri í þessum efnum með tveimur þrettán ára
gömlum drengjum (og kemur þar enn sem oftar fram ábending
um hið eðlisdulda orkumagn sálarlífsins á gelgjuskeiðinu).
Segja má að enn séu á byrjunarskeiði tilraunir með hæfileika
einstakra aðila til þess að varpa, með viljakrafti sínum einum
fram útlínumyndum á ljósnæm efni. Takist mönnum að fá fram
óyggjandi dæmi um slík fyrirbæri, hlýtur það að teljast enn ein
sönnunin fyrri eðlisduldum orkusendingum mannshugans til
áhrifa á „lífvana“ efni.
72
MORGUNN