Morgunn - 01.06.1996, Síða 14

MORGUNN
miðið er að tala í samræmi við það sem við hugsum og finnum
innra með okkur og ennfremur að gera eða að aðhafast í
samræmi við það sem við segjum.
Viðhorfsbreytingin liggur fyrst og fremst í því að líta á
alheiminn sem eina heild, lífrænt og ólífrænt er allt hlutar af
sömu alheimsvitundinni. Það er takmark okkar að sameinast
þessari vitund. Þessi vitund gengur undir ýmsum nöfnum; guð,
jahve, heilög móðir, brahma o.s.frv. Þeir einstaklingar sem
hafa reynt að lifa lífi sínu eftir andlegu gildismati þekkjast á
andlegum viljakrafti sínum og óttaleysi í andstreymi og
erfiðleikum. En þessi styrkur er alveg laus við sjálfshól og
hvers konar flækjur egósins.
Við höfum öll iifað mörgum sinnum á þessari jörð og e.t.v.
á öðrum hnöttum. Þetta er sjónarmið sem hefur fylgt mann-
kyninu frá fyrstu tíð, en trúarbrögðin hafa lagt mismikla
áherslu á þetta. Alkunna er að mennirnir eru breyskir og menn
í valdastöðum hafa löngum leiðst út í ýmis konar spillingu af
ótta við að missa völdin. Stundum er sagt að lítil völd spilli
dálítið en alger völd spilli algerlega. Svo mikið er víst að sagan
sýnir okkur ótal mörg dæmi um þetta. Siðferðisþroska manna
sem fara með völdin hefur oftar en ekki verið stórlega
ábótavant og þá er því miður sama hvort litið er á veraldlegu
eða kirkjulegu söguna.
A alltof löngu tímabili í kristnisögunni hefur sú skoðun
verið ríkjandi að við berum ekki nema takmarkaða ábyrgð á
gerðum okkar. Afleiðingarnar eru sagðar þurrkaðar út af
algóðum Guði eftir andlátið ef við bara segjumst iðrast. Þetta
er ekki nema að hluta til rétt, samkvæmt hugmyndum spíritista
og einnig ef skoðaður er kjarni ýmissa eldri trúarbragða, sem
fullvissa okkur um að við munum uppskera eins og til er sáð.
Við erum sálir sem hafa tekið sér bólfestu um stundarsakir
í efnisheiminum og skynfærin fimm eru tækin okkar til
upplifunar og reynsluöflunar.
Oft er einblínt á athafnir fólks hér á jörðinni, en hvað eru
12