Morgunn - 01.06.1996, Blaðsíða 28

MORGUNN
æðstu vitundina í hjarta sínu, sama hverju nafni það hefur
verið nefnt. Líkamleg reynsla, tilfinningaleg og huglæg
reynsla eru mismunandi, bæði hérna megin grafar og að ein-
hverju leyti áreiðanlega líka hinum megin. En það andlega, er
það sem tengir okkur saman og sameinar okkur í ást, og á því
verðum við að byggja mannleg gildi okkar og engu öðru og
þar með mannlegt samfélag.
Að hve miklu leyti við getum munað eftir þessari ást, þessu
bandi sem bindur allt í alheiminum saman, virðist vera
afgerandi þáttur í andlegri þróun okkar hér á jörðinni. Ef ég
mætti vitna í Paramahansa Yogananda: „Drottinn skapaði ekki
heiminn til að kvelja okkur, heldur til að reyna okkur. Og
tilgangurinn er að sjá hvort okkur tekst að halda huganum
staðföstum í honum á meðan við rækjum skyldur okkar í
efnisheiminum. Hvort við getum lært að vera í þessum heimi
án þess að týna okkur í honum.
Einhvers staðar innra með okkur öllum lifir minningin og
vitundin um þetta lögmál alheimsins - hina æðstu eða guðlegu
ást. Við þráum hana og við leitum hennar - á furðulegustu
stöðum - oftast á vitlausum stöðum, á stöðum myrkurs í stað
ljóss - og uppskeran er meiri þjáningar af völdum aðskilnaðar
frá ástinni og ljósinu sem við þráum.
Við fæðumst í þennan heim og það er eins og hula sé
dregin fyrir augu okkar og minningin verður dauf. Engu að
síður er hamingja okkar og velgengni háð því hversu vel við
höfum hugfast markmið okkar, ástina og ljósið í vitundinni.
Við erum öll hlutar af hinni æðstu, guðlegu veru. En hver og
einn skiptir máli, og eftir að hafa skilið hinn eilífa sannleika
andans getum við lýst upp veginn fyrir aðra svo þeir geti ratað
rétta leið. En við getum aldrei skinið fyrir nokkurn. Það
verður hver að feta sína leið sjálfur, finna sitt innra ljós, taka
eigin skref og missa sjálfur fótanna og detta. Við getum lifað í
sannleikanum eins og við þekkjum hann og þannig unnið í
samræmi við andann. Og það er einmitt tilgangur okkar hér, að
26